دسته بندی نقدینگی

نسبت جاری و آنی

با نیم نگاهی به صورتهای مالی مانند تراز نامه و صورت سود و زیان می توان دریافت که تنها از لابه لای افزایش ها و کاهش ها و یا درصدهای ، آنها نمی توان پی به اوضاع مالی شرکت برد و نیاز به بررسی های دقیقتر می باشد در علم مدیریت مالی، این بررسی ها بصورت دقیقتر توسط نسبتهای مالی انجام می پذیرد. در واقع با بررسی نسبتهای مالی یک شرکت به جزئیات بسیار کاملتری از مسائل بنیادی آن شرکت دست پیدا خواهیم کرد. نسبتهای مالی دارای دسته بندی های زیر می باشند.

الف) نسبتهای نقدینگی ب)نسبتهای ارزش بازار ج)دسته بندی نقدینگی نسبتهای فعالیت و کارائی

د)نسبتهای اهرمی هـ)نسبتهای سودآوری

در این گفتار به بررسی دو نسبت از سری نسبتهای نقدینگی در شرکت ها می پردازیم

اولاً نسبت جاری یا Current ratio و ثانیاً نسبت آنی یا quick ratio

نسبت جاری در واقع نشاندهنده توان بازپرداخت دیون کوتاه مدت (جاری) یک شرکت از محل دارایی های کوتاه مدت (جاری) یک شرکت را بررسی می نماید. این نسبت جزو نسبتهای طولی می باشد (یعنی نسبتهایی که با یک Max یا یک Min مورد بررسی و آنالیز قرار می گیرند)

در واقع برای نسبت جاری مقادیر بالای عدد یک و زیر عدد یک ، در حالت عادی و در حالت شاخص تورمی یا تورم مالی، بالای عدد 2 و زیر عدد 2 را در نظر گرفته اند (که البته عدد 2 را نشریه حسابداری و حسابرسی داخلی تأیید کرده است و در استانداری های بین المللی این عدد وجود ندارد) نسبت جاری در یک ترازنامه با تقسیم مقادیر دارایی های جاری بر بدهی های جاری بدست می آید و عرفاً عدد بالای یک یعنی شرکت مذکور توان پرداخت بدهی های کوتاه مدت دسته بندی نقدینگی خود را از محل دارایی های کوتاه مدت دارد. حال اگر عدد بسیار بزرگ باشد مثلاً بالای 2 یا 3 یا بالاتر در واقع یعنی مقادیر زیادی دارایی جاری در شرکت انباشته شده است با نیم نگاهی به لیست دارایی های جاری یک شرکت، به اقلام مهمی چون موجودی مواد و کالا و یا پول نقد برخورد می کنیم. اگر افزایش در صورت کسر نسبت جاری موجب افزایش این مقدار شده است و در ترازنامه مقادیر پول نقد نسبت به دوره قبلی افزایش یافته ، پس یعنی مدیر یا ترسو و ریسک گریز و یا بی سواد در امر سرمایه گذاری می باشد. اما اگر موجودی مواد و کالا افزایش یافته باشد، باید به بخش پیش پرداختهای شرکت مراجعه کرد. اگر پیش پرداختهای شرکت که در بخش دارایی های جاری وجود دارد، افزایش یافته باشد؛ یعنی شرکت اقدام به خرید مواد اولیه جهت افزایش تولید نموده، که خبر خوبیست. البته با اطلاع از اخبار شرکت و قراردادهای جدید با نیم نگاهی به صورت سود و زیان می توان دریافت که آیا طی دو دوره ، فروش شرکت افزایش یافته و یا مقادیر تولید چگونه است. با افزایش این دو مقدار، بدون اطلاع از قراردادهای شرکت و اخبار آن نیز می توان به صحت پیش بینی خود پی برد.

حال اگر نسبت جاری بالا بود ،ولی در قسمت بدهی های جاری، پیش دریافتها بالا بود نیز؛ می توان به این نتیجه مجدداً رسید ،که شرکت مذکور سفارشات بالایی داشته، بطوریکه بخشی از آنها بصورت پیش فروش و بیعانه انجام شده است ولی چون پیش دریافتها جزو بدهی های جاری می باشند و به خودی خود در نسبت مورد بحث، در مخرج کسر نشست می کنند، طبعاً نمی توانند این اثر را - یعنی افزایش نسبت جاری را- بوجود بیاورند و خود به خود موجب افزایش مقادیر مخرج کسر و کاهش نسبت جاری می گردند.

نسبت بعدی مورد بحث از نسبتهای نقدینگی ؛ نسبت آنی می باشد گاهاً به نسبت فوق نسبت ورشکستگی هم می گویند که زیاد مورد تأیید نمی باشد. در این نسبت مخرج کسرهمان مخرج کسر در نسبت جاری می باشد، اما در صورت کسر از مقدار دارایی های جاری ؛ موجودی مواد و کالا و پیش پرداختها را حذف می کنیم. در واقع نسبت فوق می شود جمع دارایی های جاری منهای موجودی مواد و کالا منهای پیش پرداختها تقسیم بر بدهی های جاری.

و اما این نسبت نشاندهنده قدرت مانور شرکت در پرداخت بدهی های جاری خود بصورت آناً می باشد . تحلیلگران به این صورت به این نسبت می نگرند که اگر به مقدار 100 واحد پولی در شرکت مذکور سرمایه گذاری شود ؛ الیوم و الساعه ،چه مقدار از این سرمایه به ما بازگردانده می شود. برای این کار باید نسبت بدست آمده را ضربدر 100 کرد. و مقیاس بین دو عدد، اینکه شرکت نوپاست و مشغول فعالیتهای هزینه بر در منحنی تولید خود است و یا شرکت به نقطۀ عطف منحنی تولید خود رسیده و هم اکنون و در حال حاضر به سوددهی رسیده است را ،با کمتر بودن از 100 و بیشتر بودن از 100 نسبت فوق (البته ضربدر 100) می توان بدست آورد.

چهار ربع نقدینگی رابرت کیوساکی

اکثر افراد جامعه صرف نظر از شغل و کسب و کاری که دارند اغلب با مشکلات مختلف مالی دست به گریبان هستند. ما تمام کسب و کار ها را بر اساس نوع نگرش صاحبان آن به چهار قسمت تقسیم کرده ایم: ربع اول؛ ربع.

اکثر افراد جامعه صرف نظر از شغل و کسب و کاری که دارند اغلب با مشکلات مختلف مالی دست به گریبان هستند. ما تمام کسب و کار ها را بر اساس نوع نگرش صاحبان آن به چهار قسمت تقسیم کرده ایم:

ربع اول؛ ربع کارمندی: افراد شاغل در این گروه به دنبال شغل دائمی و مطمئن با در آمدی متوسط ولی مستمر می باشند، این دسته از افراد همیشه در حال کار کردن برای دیگران هستند و به ازای میزان کارکردشان دستمزد دریافت می کنند. این گروه سعی می کنند با بیشتر یا بهتر کار کردنشان درآمدشان را افزایش دهند. ارزش اصلی این گروه امنیت می باشد، امنیت در کار ، امنیت در درآمد ، امنیت در دوران بازنشستگی.
ربع دوم؛ کسب و کار کوچک : افراد شاغل در این دسته صاحبان مشاغل خویش فرما و کوچک میباشند ، صاحبان فروشگا ها ، موسسات کوچک ، خرده فروشان.
این افراد بر اساس آرمان ها و ارزشهای خود می گویند: اگر میخواهی کاری درست انجام شود خودت انجامش بده و بر این اساس سعی دارند همیشه کار را مستقل انجام دهند. در این گروه بیشترین مسئولیتها بر دوش صاحبان کسب و کار میباشد و کیفیت کار بر اساس میزان توانایی فردی آنهاست. ارزش این افراد حفظ درآمد متوسط در کسب و کار میباشد.
ربع سوم؛ کسب و کار بزرگ : این گروه سعی دارند با راه اندازی بنگاهها ، شرکتها ، و موسسات بزرگ به درآمدی ایده آل برسند ، افراد مدیر در این گروه حداقل ۵۰۰ کارمند را در خدمت شرکت خود دارند و سعی می کنند با استفاده از تعدادی افراد خبره، توانمند و با تجربه کارهای شرکت خود را انجام دهند و به صورت گروهی به درآمدی بالا برسند.
ربع چهارم؛ گروه سرمایه گذاران : افراد مربوط به این گروه با شناسایی بازارها ، مطالعات دقیق ، معاملات ، تغیرات بازار ، بورسها و با سرمایه گذاریهای کوچک و بزرگ سعی میکنند از پولشان بهترین استفاده را میکنند. این گروه سعی دارند از پول ، پول بسازند. این گروه بر این باورند : سرمایه گذاری مناسب و به موقع مساوی است با سود بالا و باورنکردنی.
دسته چهارم از پول بیشترین استفاده را می بردند، دسته سوم از افراد و کار گروهی بیشترین سود را می بردند؛ اما دسته اول و دوم در خدمت این دو گروه هستند.

تفاوت اصلی سمت راست و چپ؟
سمت چپ: تلاش می کنند تا با کار سخت درآمدی مناسب داشته باشند، درآمدی همراه با امنیت، آنها می کوشند تا از طریق کار بیشتر درآمد خود را افزایش دهند.
سمت راست: آنها منظورشان از درآمد چیز دیگریست، آنها سعی میکنند با کار و تلاش به استقلال مالی برسند ، آنها به دنبال آزادی مالی هستند و نمیخواهند تا آخر عمر خود را درگیر شغلی خاص کنند و تا آخر عمر در حال کار کردن باشند.

تاکید دکتر مخبر بر لزوم برنامه ریزی برای مشارکت مردم در پروژه ها و هدایت نقدینگی موجود در جامعه به سمت تولید/ پیشرفت فیزیکی برخی طرح ها از برنامه زمان بندی جلوتر است

دنیای معدن: پنجمین جلسه پروژه های پیشران اقتصاد ملی به ریاست معاون اول رییس جمهور و با حضور مدیران شرکتهای بزرگ عضو گروه، برگزار شد.

به گزارش دنیای معدن، در این نشست دکتر مخبر از اهتمام ویژه دولت برای کمک به اجرای طرح ها و پروژه های گروه پیشران خبر داد و بیان داشت دولت مصمم است موانع پیش روی اجرای این پروژه ها را برطرف و مسیر سرعت بخشیدن به روند عملیاتی سازی این طرح ها را هموار کند.

معاون اول رییس جمهور با ابراز خرسندی از شکل گیری گروه “پیشرانان پیشرفت ایران” ، بر لزوم برنامه ریزی برای هدایت نقدینگی موجود در جامعه به سمت تولید تأکید کرد و خواستار سهیم شدن و مشارکت هر چه بیشتر مردم در اجرای این پروژه ها شد.

این جلسه با دستور بررسی وضعیت پروژه های چهل و هشت گانه پیشران پیشرفت ایران برگزار شد و مدیران عامل شرکت دسته بندی نقدینگی های مربوطه گزارشی از آخرین وضعیت طرح ها و پروژه های در دست اجرا ارائه و به تشریح مسائل و مشکلات پیش رو پرداختند.

همچنین در این نشست دکتر سید مهدی سدیدی دبیر گروه پیشرانان پیشرفت گزارشی از فعالیت ۹ ماهه این گروه در قالب چهار محور مانع زدایی مستمر اجرای پروژه ها، ساختار نظارت و پایش، فعالیت شاخه پروژه های دانش بنیان و میزان پیشرفت هریک از پروژه ها ارائه نمود.

سدیدی افزود: بر اساس گزارش های ارائه شده، پروژه های مذکور مطابق برنامه زمان بندی در حال اجرا هستند و حتی میزان پیشرفت فیزیکی برخی از طرح ها از برنامه زمان بندی جلوتر است.

گفتنی است گروه پیشرانان پیشرفت ایران شامل هلدینگ خلیج فارس ، مجتمع فولاد مبارکه، شرکت ملی صنایع مس ایران ، هلدینگ سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات، شرکت معدنی و صنعتی گل گهر ، شرکت معدنی و صنعتی چادرملو ، و شرکت گروه گسترش نفت و گاز پارسیان اجرای ۴۸ پروژه راهبردی را در دستور کار خود دارند که عملیاتی شدن این پروژه ها، درآمد سالانه ای معادل ۲۰ میلیارد دلار را برای کشور به همراه خواهد داشت.

افزایش ۴۰ میلیون تن محصول در کل زنجیره فولاد، افزایش ۱۵ میلیون تن محصولات پتروپالایشی، ۸۰۰ هزار تن مس و تولید سه هزار مگاوات برق از جمله دستاوردهای اجرای این پروژه ها خواهد بود.

روش مدیریت هزینه در صنعت پیمانکاری چگونه است؟

حسابداران شرکت‌های پیمانکاری چگونه مدیریت هزینه را انجام می‌دهند؟ چگونه هزینه‌های یک قرارداد پیمانکاری تخمین زده می‌شود؟ آیا می‌توان در هزینه‌های یک شرکت پیمانکاری صرفه‌جویی کرد؟ اینها تنها بخشی از سوالاتی است که به عنوان حسابدار شرکت پیمانکاری باید به آن پاسخ دهید. از حسابدار انتظار می‌رود تا جدیدترین روش‌های مدیریت هزینه را در صنعت پیمانکاری استفاده کند.

در حسابداری مخارج پیمانکاری، تمام هزینه‌های داخل و خارج از سیستم فعالیت‌های پیمانکاری باید ثبت و بررسی شود

حسابداری مخارج پیمانکاری چیست؟

به عنوان حسابدار شرکت‌های پیمانکاری باید بدانید که حسابداری مخارج پیمانکاری چیست و چگونه انجام می‌شود. برای مدیریت هزینه‌های پیمانکاری از اصلی به عنوان حسابداری مخارج استفاده می‌شود. هر هزینه‌ای که طبق اصول حسابداری و استانداردهای آن در دفاتر روزنامه و دفتر کل شرکت ثبت شود، در چارچوب حسابداری مخارج است. در حسابداری مخارج، با 3 نوع حساب برای پیمانکار طرف هستیم:

• حساب پیمان در جریان تکمیل
• حساب کار در دست اجرا
• حساب دارایی در جریان ساخت

برای هر کدام از این حساب‌ها باید سود و زیان جداگانه محاسبه شود. این کار قبل از بستن حساب در پایان پروژه و هنگام ارائه فاکتور مخارج و هزینه‌ها به کارفرما الزامی است. برای هر قرارداد پیمانکاری، باید حسابی جداگانه در دفتر کل باز شود. این کار می‌تواند مراجعه به دفاتر کل را کاهش دهد و رسیدگی به آن را راحت‌تر کند. حسابداری مخارج پیمانکاری، از زمان امضای قرارداد بین پیمانکار و کارفرما شروع می‌شود و تا زمان تکمیل یا سررسید زمان پروژه ادامه پیدا می‌کند. هر حسابدار شرکت‌های پیمانکاری باید توانایی انجام موارد خواسته شده در حسابداری مخارج را داشته باشد.

انواع مخارج پیمانکاری

دسته بندی مخارج پیمانکاری طبق بند 12 استاندارد حسابداری ایران انجام می‌شود. در این دسته بندی، حسابداری مخارج پیمانکاری شامل 4 گروه اصلی هزینه‌های مستقیم پیمان، هزینه‌های مشترک پیمان، هزینه‌های قابل مطالبه و مخارج تحمیل شده می‌شود.

مخارج مستقیم پیمان

این نوع مخارج شامل هزینه‌هایی است که مستقیماً در پیمان انجام می‌شود. هزینه تهیه مواد اولیه مصرفی، هزینه استهلاک و اجاره ماشین آلات، هزینه جابجایی مواد اولیه و نگهداری آن، هزینه دستمزد و بیمه نیروی انسانی، هزینه‌های مربوط به تجهیز و برپایی کارگاه، هزینه‌های پذیرایی و خوراک کارگران و کارمندان و هزینه لوازم تحریر مصرفی در این دسته قرار می‌گیرد.

قرارداد پیمانکاری، سهم مشارکت و هزینه‌های بین شرکای فعالیت‌های پیمانکاری را تعیین می‌کند

مخارج مشترک بین پیمان‌ها

بخشی از هزینه‌های مستقیم می‌تواند در طی پیمان‌های دیگر بین پیمانکار‌های متفاوت تقسیم شود. هزینه‌های مانند دستمزد، بیمه، ترابری، غذا و خوراک، آب، برق، تلفن، عوارض شهرداری و… را می‌توان با پیمان‌های مختلف تسهیم کرد. در این صورت هر پیمانکار متناسب با درصد تسهیم، هزینه‌های خود را محاسبه و پرداخت می‌کند. برای تقسیم مالیات پیمانکاران هم ملاک قرارداد بین آن‌هاست.

سایر مخارج قابل مطالبه از کارفرما

برخی از هزینه‌های استهلاک، ضرر، تاخیر زمان و از بین رفتن مواد اولیه را می‌توان با درنظر گرفتن مفاد موجود در قرارداد پیمانکاری از کارفرما مطالبه کرد. مطالبه این مخارج تنها به جود بند در قراردادهای پیمانکاری برمی‌گردد و نمی‌توان بر اساس توافقات شفاهی، طلبی را دریافت کرد.

مخارج تحمیل شده قبل از انعقاد پیمان

ممکن است پیمانکار برای به دست آوردن قرارداد هزینه‌هایی را در قالب مناقصه انجام دهد. این هزینه‌ها خارج از قرارداد پیمانکاری انجام می‌شود و نمی‌توان آن‌ها را از کارفرما مطالبه کرد. مخارج دیگری هم مثل هزینه‌های عمومی دفتر، تحقیق و توسعه و استهلاک ماشین آلات بلا استفاده خارج از قرارداد پیمانکاری در این دسته قرار می‌گیرد.

بیشتر بخوانید:

مدیریت هزینه‌های پیمانکاری ساختمان و حوزه‌های دیگر، باید با در نظر گرفتن مخارج مستقیم و غیرمستقیم انجام شود. مدیریت هزینه بیمه پیمانکاری و دستمزد نیروی انسانی هم که بیشترین حجم مخارج را در بر می‌گیرد، باید توسط حسابدار انجام شود. نظارت تمامی این موارد هم بر عهده مدیر مالی، حسابرس شرکت یا مدیر ارشد شرکت است.

نحوه ثبت هزینه پیمانکاری در سند و نرم افزار حسابداری

با در نظر گرفتن اینکه هزینه‌ها در شرکت پیمانکاری به دو دسته هزینه‌های عملیاتی و هزینه‌های غیرعملیاتی تقسیم می‌شوند، ثبت در اسناد کاغذی و نرم‌افزار هم باید به همین شیوه باشد. در حسابداری مخارج پیمانکاری 3 حساب برای پیمانکار وجود دارد. هر کدام از این حساب ها، جریان نقدینگی و محاسبه سود و زیان مخصوص به خود را می‌طلبد. بنابراین چه در سند حسابداری و چه در نرم افزار حسابداری پیمانکاری، حساب‌ها باید برای هر پیمان مجزا و مشخص باشد. صدور فاکتور خرید یا فاکتور فروش در اسناد کاغذی و وارد کردن آن در دفتر روزنامه و دفتر کل، بر عهده حسابدار است. حسابداران با تجربه و ماهر، در کمترین دسته بندی نقدینگی زمان این کار را انجام می‌دهند. اما با ورود سیستم‌های کامپیوتری و نرم افزارهای حسابداری باید ثبت سیستمی و الکترونیکی این اسناد هم انجام شود. مراحل ثبت سند هزینه پیمانکاری در نرم افزار می‌تواند با در نظر گرفتن شرکت طراح و ماژول‌های نرم افزار متفاوت باشد. چیزی که از حسابدار پیمانکاری انتظار می‌رود، یادگیری سریع نرم‌افزار است. نرم افزار‌های حسابداری هم مثل دفتر کل دارای ستون‌های کد حساب، شرح هزینه و مخارج، مبلغ هزینه، بدهکار و بستانکار است.

یکی از وظایف مدیر پروژه، به حداقل رساندن مخارج و هزینه‌های اجرای کار است

مدیریت هزینه در پروژه چگونه انجام می‌شود؟

اگر حسابداری مخارج پیمانکاری به درستی انجام شود، می‌تواند مدیریت هزینه‌ها در پروژه را راحت‌تر کند. بودجه شرکت‌های پیمانکاری باید برای هر پیمان تخمین زده شود تا منابع مالی تخصیص پیدا کند. اصول مدیریت هزینه در پروژه با هدف صرفه‌جویی در هزینه‌های مالی و زمانی پیاده سازی می‌شود. بنابراین اولین کار حسابدار تخمین هزینه‌های پروژه خواهد بود. محاسبه هزینه پیمانکاری ساختمان و حوزه‌های دیگر پیمانکاری برای یک حسابدار خبره و کارکشته کار سختی نیست. علاوه بر آن حسابدار باید الگویی برای نظارت و کنترل هزینه‌های پروژه تعریف کنند. برای تعریف این الگو، اطلاع از تعداد نیروی کار، زمان پروژه، مواد و منابع مورد نیاز الزامی است. حسابدار باید نهایت دقت و جزئی نگری را در محاسبه هزینه‌ها داشته باشد. حتی گِرد کردن و رُند کردن اعداد هم می‌تواند باعث به وجود آمدن خطا شود. بنابراین مهم است که از واحد‌های اندازه گیری دقیق و درست استفاده شود. یکی از نکات مهم در حسابداری مخارج پیمانکاری، نحوه سنجش عملکرد پروژه است. در پایان هر پروژه باید مشخص شود که آیا اهداف و انتظارات پروژه برآورده شده است یا نه. در انتها از حسابدار انتظار می‌رود که با ارائه نمودارها، صورتحساب‌ها و اسناد مالی گزارش خود را به کارفرما و مدیر ارشد شرکت نشان دهد.

آموزش روش‌های مدیریت هزینه در شرکت‌های پیمانکاری

در دوره حسابداری پیمانکاری پکت می‌توانید علاوه بر آموزش مفاهیم اولیه حسابداری پیمانکاری، با جدیدترین روش‌های مدیریت هزینه هم آشنا شوید. اگر به فکر ارتقای شغلی و رسیدن به جایگاه بالاتر در شغل حسابداری هستید، گذراندن دوره‌های مختلف اولین قدمی است که باید بردارید. در دوره حسابداری پیمانکاری با تمام مهارت‌ها و سرفصل‌های مورد نیاز شرکت‌های پیمانکاری آشنا می‌شوید. از مفاهیم اولیه گرفته تا بررسی مباحث مالیات، نحوه بستن قراردادهای پیمانکاری، مبانی حقوق و دستمزد، استانداردها و مدیریت هزینه در این دوره ارائه می‌شود. آموزشگاه حسابداری حسابداران خبره در پایان این دوره به تمامی هنرجویان قبول شده، مدرک حسابداری پیمانکاری می‌دهد. این مدرک از طرف انجمن حسابداران خبره و دانشگاه صنعت نفت صادر می‌شود و اعتبار ترجمه دارد.

دسته بندی نقدینگی

ریسک و مدیریت ان در بخش تامین مالی پروژه ها

در خصوص تامین مالی هر پروژه ای ریسک عاملی است که جریان نقدینگی مورد انتظار در پروژه را تحت الشعاع قرار میدهد یا بعبارتی دیگر به معنای نوسانات در نرخ بازگشت سرمایه و یا دارائی ها میباشد لذا لازم است در هر پروژه ای جهت کاستن و مدیریت ریسک پروژه برنامه ریزی برای مدیریت و شناسائی و ارزیابی ریسک پروژه و کنترل و پاسخ گوئی مناسب در موعئ خود صورت پذیرد مدیران و مشاوران طرح لازم است اطلاعاتی کامل و جامع در این حوزه داشته باشند بخصوص در کشور ما به لحاظ نوسانات در نظام اقتصادی و تحولات سیاسی و شخص محوری بودن سیاستهای خرد و کلان میبایست ارزیابی دقیق و کاملی از جریان نقدینگی در پروژه ها بعمل اید بررسی ما بیانگر طبقه بندی ریسک در سه حوزه اصلی میباشد

1. ریسک های تجاری:که بطور ذاتی در خود پروژه ها و یادر حوزه ای که پروژه در ان واقع شده وجود دارد مانند ریسکهای زیست محیطی-ریسک بهره برداری-درامد –تدارکات –تعهد حامیان پروژه
2. ریسک های اقتصادی:که ریشه در اثرات اقتصادی خارجی داشته و به صورت مستقیم با پروژه در ارتباط نمیباشد مانند تحریم ها –نوسانات نرخ ارز-تورم
3. ریسک سیاسی :که ارتباط مستقیم با تاثیرات عملکرد دولتها و گرایش ها و و حوداث غیر مترقبه دارد مانند برخوردهای جناحی –اشوب های مدنی-جنگ

سه عامل کلی ذکر شده خود دارای زیر مجموعه های کوچکتری در حوزه های مختلف میباشد که هر کدام به تنهائی قادر است ریسک سرمایه گذاری در هر پروژه ای را دچار نوسان نماید این طبق بندی ریسک پروژه ها تاثیر گذار بر جریان نقدی هر پروژه ای میباشد و بر این اساس طبقه بندی شده است

ریسک های تامین مالی بر اساس مراحل مختلف اجرائی پروژه ها نیز قابل دسته بندی میباشد

که میتوان به شرح زیر مورد ارزیابی قرار داد

• ریسک مرحله مهندسی و ساخت پروژه:با توجه به اینکه هر پروژه ای با مطالعات و برنامه ریز ی و طرح مهندسی پایه ریزی میگردد و بر ان اساس مصالح و ماشین الات و تجهیزات مورد نیاز سفارش داده شده و قراردادهای پیمانکاری و ساخت با گروهای مختلف در مرحله شروع پروژه انعقاد میگردد لذا شدت ریسک مالی در این مرحله بالا بوده و افزایش ریسک بصورت تصاعدی خواهد بود چرا که پرداختهای اولیه صورت گرفته شامل هزینه مصالح و تجهیزات و کارمزدهای تسهیلاتی دریافتی در این مرحله تجمیع خواهد شد

عمده ترین ریسک مرحله برنامه ریزی عدم موفقیت در جلب و جذب تامین مالی از ناحیه سرمایه گذاران و تسهیلات دریافتی از نظام بانکی ویا عدم قبول پروژه از سوی مسئولین و نهادهای ذیربط میباشد

ریسک مرحله ساخت عبارت است از عدم اتمام پروژه در زمان برنامه ریزی شده و بر اساس برنامه منابع و مصارف مشخص شده مطابق بودجه بندی بعمل امده در زمان برنامه ریزی پروژه میباشد و ریسک این مرحله عمدتا بر حامیان پروژه اعم از سرمایه گذاران و وام دهندگان تحمیل خواهد شد

ریسک مرحله بهره برداری: اصولا بهره برداری از یک پروژه از دیدگاههای مختلف متفاوت است سازندگان ماشین الات و تجهیزات پروژه زمان بهربرداری را مصادف با تحویل ماشین الات و استقرار در سایت محل اجرا میدانند و نصب کنندگان تجهیزات زمان بهره برداری را مصادف با اتمام مرحله نصب و استارت ماشین الات در نظر میگیرند در صورتی که برای تسهیلات دهندگان زمان بهر برداری را با توجه به پیش بینی بعمل امده در گزارش توجیهی اولیه تا پایان عمر پروژه میدانند و تا زمانی که پروژه ای تولید درامد و نقدینگی میکندکه این نقدینگی منبع اصلی باز پرداخت تعهدات پروژه مانند اصل و فرع تسهیلات دریافتی باشد دوره بهره برداری پروژه است از عمده ترین ریسکهای مرحله بهره برداری عدم دست یافتن به شاخص اقتصادی –مالی و جریان نقدینگی مورد انتظار در قیاس با شاخص های اولیه بررسی شده در مطالعات اقتصادی پروزه است که این ریسک بر دوش حامیان مالی پروژه اعم از سرمایه گذاران و تسهیلات دهندگان میباشدما طی این گزارش و مقاله به شرح و بررسی ریسکها ی پروژه در حالت کلی پرداختیم لازم است در بخش دوم راهکارها و پاسخ دهی مناسب به ان را نیز ارزیابی نمائیم