نقدینگی چیست ؟

متون منتخب از منابع فارسی

شنایی جذاب برای طرفداران ریسک در استخر نقدینگی

آیا اهل ریسک هستید؟ به استخر نقدینگی خوش آمدید! برای درک بهتر ماهیت استخر نقدینگی باید در همین جا توقف کنید و از چند مفهوم دیگر مطلع شوید تا بتوانید به درک بهتری از ماهیت استخر نقدینگی در دنیای ارز دیجیتال برسید.

اول به سراغ امور مالی غیر متمرکز یا به طور خلاصه «دیفای» می رویم. دیفای، نقدینگی چیست ؟ در تلاش برای حذف بانک ها، موسسات و سازمان های متمرکز است. اکثرا، دیفای را یک پروژه می دانند اما باید بسیار وسیع تر به آن نگاه کرد؛ دیفای یک چارچوب برای بسیاری از پروژه های مختلف است که در حال ارائه خدمات غیر متمرکز در حوزه مالی هستند. در این پروژه ها، خدمات مالی مانند دریافت وام و معامله های مختلف با عدم ِتحت سیطره بودن توسط بانک ها و مراکز متمرکز انجام می شود. این جریان بسیار آرمانی به نظر می رسد اما تحقق آن ناممکن نیست!

بعد از اینکه پروژه ی دیفای پا گرفت و توسعه پیدا کرد و اکسچنج های غیر متمرکز روی کار آمدند، این فقط ارز های دیجیتال نبودند که خودنمایی می کردند، بلکه نوآوری های تازه و نو مانند استخر نقدینگی هم جای پای خود را در این میان گشودند. صرافی ها در حوزه‌ی ارز دیجیتال دو نوع مختلف دارند؛ متمرکز و غیر متمرکز. صرافی های متمرکز عملکرد Peer to Peer دارند. این نوع صرافی ها به عنوان واسطه هایی بین فروشنده و خریدار عمل می کنند. در این نوع صرافی ها سفارش ثبت شده و بعد از اتمام معامله تسویه انجام می شود. در صرافی های غیر متمرکز جریان کار بر عهده ی استخر نقدینگی است.

استخر نقدینگی چیست و چطور صرافی های غیر متمرکز را شکل داده است؟

مانند بسیاری از فناوری های مربوط به این حوزه استخر نقدینگی نیز ماهیت مجازی دارد. در این استخر ها سرمایه لازم که برای معامله در صرافی های غیر متمرکز مورد استفاده قرار می گیرد، وجود دارد. اگر از نمای نزدیک تر به استخر نقدینگی نگاه کنید، متوجه خواهید شد که در آن وجه های مختلف طبق یک قرارداد هوشمند مسدود شده اند. ارائه خدمات به واسطه ی این وجوه، به کاربران کمک می کند تا دریافت وام، ترید غیر متمرکز و .. را انجام دهند. شکل گیری بازار در استخر نقدینگی بدین شکل است که کاربر ها برابری دو توکن را در این استخر ها مد نظر قرار می دهند. این کار باعث شکل گیری یک سیستم مشابه بازار می شود.

ساز و کار این استخر ها بسیار جالب توجه است. با توجه به اینکه کارمزدی در صرافی های غیر متمرکز از کاربران کسر نمی شود، بلکه در مقابل هر تراکنشی که در آنها انجام می شود، به کاربران سودی مشابه یک کارمزد داده می شود؛ همین جریان و روند پویا آنها را به فعالیت در این استخر ها ترغیب می کند. این استخر ها باعث شکل گیری بسیاری از صرافی های غیر متمرکز شده اند که یکی از معروف ترین آنها یونی سواپ است. چرا این استخر ها اقدام به ارائه کارمزد به کاربران می کنند؟ به این خاطر که آنها نقدینگی خود را در این بستر قرار داده اند، بنابراین باید سودی هم در این جریان نصیبشان شود! در غیر این صورت، هیچ کاربری برای ترید و معامله به سراغ صرافی های غیر متمرکز نخواهد آمد.

استخر نقدینگی چطور توجه عام را به خود جلب کرد؟

توجه به استخر نقدینگی مانند بسیاری دیگر از پروژه های موجود در جهان که در ابتدا توجه کمترین کاربران و معامله گران را به خود اختصاص می دهند و بعد، ناگهان توجه و استقبال از آنها افزایش پیدا می کند، با چنین روندی رو به رو شد. اولین بار پروتکل Bancor سعی کرد تا با استفاده از این فناوری توجه عمده‌ی کاربران را به سمت خود جلب کند، اما چندان موفق عمل نکرد.

پس از آن صرافی یونی سواپ این پروژه را به همگان معرفی کرد و موفق شد توجه اکثریت معامله گر ها را به سمت خود و استخر نقدینگی جلب کند. البته یونی سواپ تنها صرافی غیر متمرکزی نیست که از این استخر استفاده می کند. در حال حاضر صرافی هایی مانند بالانسر، کرو و سوشی سواپ نیز با کمک استخر نقدینگی برپا شده اند و از این فناوری استفاده می کنند.

نکته: موضوعی که پرداختن به آن در این مطلب بسیار حائز اهمیت است این نکته است که همه ی صرافی های غیر متمرکز از استخر نقدینگی استفاده نمی کنند. از این رو می توان این صرافی ها را به دو دسته ی متمایز تقسیم کرد؛ یکی صرافی های غیر متمرکزی که از استخر های نقدینگی استفاده می کنند و گروه دوم که از Order book یا دفتر سفارشات استفاده می کنند. اما دفتر سفارشات چیست و این صرافی ها چطور از آن استفاده می کنند؟

با وجود دفتر سفارشات چه نیازی به استخر نقدینگی هست؟

دفتر سفارشات گروهی از سفارش های مربوط به یک بازار است. در این سیستم، سفارش هایی که دارای ویژگی انطباق هستند به هم دیگر وصل می شوند. در هر صرافی غیر متمرکزی که از این فناوری استفاده می کند، هم دفتر سفارشات و هم موتور انطباق با هم وجود دارند. در این نوع صرافی ها، مجموعه ای از بازار های مالی پیچیده امکان ایجاد و گسترش را خواهند داشت.

اگر در صرافی غیرمتمرکزی با نقدینگی بسیار بسیار بالایی مواجه باشیم بهتر است که از مدل دفتر سفارشات و موتور انطباق که سفارشات مرتبط را به هم وصل می کند، استفاده شود. در حالت برعکس نیز (یعنی وقتی نقدینگی پایین است) بهتر است از استخر نقدینگی استفاده شود. به بیان دیگر، هدف از ایجاد این نوع استخر برای صرافی های غیرمتمرکز توانایی پشتیبانی و پیش بردن معاملات توسط معامله گران با میزان نقدینگی پایین بوده است. در این نوع استخر ها با کمک قرارداد های هوشمند دیگر جریانی به عنوان توکن هایی که به ترید های بزرگ و زیاد وابسته باشند، نداریم و نقدینگی در این استخر ها نیز از اهمیت بسیار کمتری نسبت به جریان دفتر سفارشات برخوردار است.

آشنایی با عملکرد استخر نقدینگی

در صرافی های Peer to Peer اتصال معامله کنندگان با فناوری دفتر سفارشات، انجام می شود. اما در صرافی هایی که از استخر نقدینگی استفاده می کنند، وجوه مختلف توسط معامله کنندگان تامین می شود و مربوط به قرارداد های هوشمند هستند. انجام معامله در این استخر ها به نقدینگی موجود در آن بستگی دارد و احتیاجی به حضور شخص مقابل در آن نیست. در اصل معامله بین دو نفر (لزوما) انجام نمی شود. من باب مثال اگر شما قصد داشته باشید در این نوع صرافی ها که از فناوری استخر های نقدینگی پشتیبانی می کنند، توکن خاصی را خریداری کنید حتما نباید یک فروشنده وجود داشته باشد و آن را به شما بفروشد! فقط نیاز است تا نقدینگی به طور کامل و لازم وجود داشته باشد. کنترل و نظارت در این نوع صرافی ها بر عهده ی یک الگوریتم است. این جریان، همان هدفی است که در پروژه های دیفای دنبال می شود و متمرکز کردن فعالیت ها را کاهش خواهد داد و همه چیز را به دست الگوریتم ها خواهد سپرد.

سایر کاربرد های استخر نقدینگی چیست؟

اگر گمان کرده اید که استفاده از استخر نقدینگی به آنچه که تا به اینجای مطلب از آن صحبت کردیم خلاصه می شود، سخت در اشتباه هستید. قرارداد های هوشمند و استفاده از استخر های نقدینگی جزء محبوب ترین کاربرد های آن به حساب می آیند اما این روند یکی از ساده ترین مفاهیم و کاربرد های آن است. کاربرد استخر های نقدینگی فراتر از آنچه که تا به اینجا توضیح داده شد، می باشد. یک کاربرد دیگر برای این استخر ها این است که آنها پایه و اساس عملکرد پلتفرم های کسب سود مانند یرن فاینانس می باشند. کاربرد این استخر ها نیز ییلد فارمینگ (Yield Farming) است. به این کار در فارسی، استخراج نقدینگی نیز گفته می شود.

در استخراج نقدینگی کاربر ها وجه های خود را به این استخر ها می سپارند. از این رو توزیع کردن توکن ها در این استخر ها بسیار آسان تر خواهد شد. در گذشته که استخر نقدینگی وجود نداشت، سدی بزرگ در برابر پروژه های بزرگ کریپتو وجود داشت نقدینگی چیست ؟ و آن هم توزیع توکن های جدید بود. بنابراین، یکی از کارایی های مثبت این استخر ها برداشتن این سد می باشد؛ اما چطور توزیع توکن ها در این استخر ها بهتر و آسانتر می شود؟

وقتی کاربران توکن های خود را در این استخر ها قرار می دهند، یا سهمی در نقدینگی دارند، توزیع توکن های جدید به راحتی انجام می شود. مثلا اگر برای صرافی یونی سوآپ به عنوان یک کاربر یا معامله گر نقدینگی را تولید کنید، به شما توکن عرضه می شود. این عرضه کردن توکن ها یک نوع سهم دهی در استخر های نقدینگی و صرافی هایی که از این روش استفاده می کنند به حساب می آید. اگر علاقه مند به کسب سود باشید، می توانید برای سپرده گذاری آنها در سایر استخر های موجود نیز اقدام کنید. بدین شکل سود حاصل از تامین نقدینگی آن استخر نیز برای شما ارسال خواهد شد.

استخر نقدینگی چه ایرادات و چه ویژگی های مثبتی دارد؟

اگر به فکر سرمایه گذاری در حوزه ی ارز دیجیتال هستید، استخر نقدینگی بهترین گزینه به شمار می آید. یقیناً هر سرمایه گذاری در این حوزه با ریسک های مخصوص به خود همراه است و استخر نقدینگی نیز از این قاعده مستثنی نیست. «ضرر ناپایدار» یکی از جمله معایب و ایرادات آن است. شما می توانید برای این استخر ها نقدینگی فراهم کنید و به احتمال زیاد شاهد کاهش ارزش دارایی خود باشید. اندازه ی ضرر و زیانی که در این نوع سرمایه گذاری با کاهش ارز دارایی هایتان تجربه می کنید در برخی موارد می تواند بسیار بزرگ و گاهی بسیار کوچک و محدود باشد.

مورد بعدی که بازهم جزء ایرادات این استخر ها به شمار می آید، به قرارداد های هوشمند مربوط می شود. اگر قرار داد هوشمندی که وجه خود را به آن واریز می کنید با هدف سوءاستفاده طراحی شده باشد، سرمایه شما از بین خواهد رفت؛ حتما باید بدانید که وجه خود را به کدام قرار داد هوشمند و به چه منظور می سپارید.

در برخی پروژه های مربوط به استخر های نقدینگی این اجازه برای توسعه دهندگان ِآن وجود دارد که قوانین را دائما تغییر دهند. در نتیجه با تغییر یک قانون خاص، سرمایه شما می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. البته ماجرا به همینجا خلاصه نمی شود، برخی توسعه دهندگان نیز وجود دارند که می توانند با دستکاری کد های مربوط به قرارداد، آنها را تغییر داده و فعالیت های مخربی را آغاز کنند.

البته تمامی مواردی که جزء معایب استخر نقدینگی و پروژه های دیفای بیان شد نشان دهنده ی این است که، این فناوری نوظهور و تازه نیازمند پیشرفت و به نتیجه رسیدن است. برای پیشرفت کردن و به ثمر رسیدن آنچه که توسعه دهندگان در مورد این پروژه انتظار دارند، سالها زمان می برد. بنابراین نسبت به آنها نه صددرصد خوشبین باشید و نه بسیار امیدوار.

جمع بندی نهایی برای ریسک پذیران حوزه‌ی ارز دیجیتال

برای آشنایی با استخر نقدینگی فقط خواندن این مطلب دردی از شما دوا نمی کند. برای درک بهتر آن باید بیشتر تحقیق کرده و مطالب بیشتری را مطالعه کنید، از نظرات کارشناسان ِخبره در این حوزه نیز باید بهره مند شوید. توصیه میکنیم که برای آشنایی بیشتر و حرفه ای شدن در حوزه ارز های دیجیتال و استخر نقدینگی و سرمایه گذاری در این حوزه با کسب سود، مطالب سایت ما را حتما دنبال نمایید.

استخر نقدینگی پروژه ای جالب است و برای رسیدن به جایگاهی که از آن انتظار می رود هنوز زمان زیادی لازم دارد. همان طور که اشاره شد استخر نقدینگی ماهیت مجازی دارد؛ مثل بسیاری از ایده های جدید مربوط به این حوزه. در این استخر ها سرمایه ی لازم برای معامله در صرافی های غیر متمرکز وجود دارد و نیازی نیست تا حتما یک فروشنده برای خرید یک توکن حضور داشته باشد، چون نقدینگی از استخر تامین می شود و خریدار از آن استفاده خواهد کرد.

تنها برخی از صرافی های غیر متمرکز از این نوع استخر ها استفاده می کنند و سایرین، از روش دفتر سفارشات. اگر هیچ نوع مهارتی برای کار با این استخر ها ندارید، پیشنهاد می کنیم تا حتما در مورد آن تخصص و اطلاعات لازم را پیدا کرده و سپس برای سرمایه گذاری یا کار با آنها اقدام کنید. اگر ریسک پذیر هستید، استخر نقدینگی جای شماست.

نقدینگی یا لیکوئیدیتی (Liquidity) چیست؟

نقدینگی ( liquidity ) اغلب با نوسان یا پویایی ( volatile ) اشتباه گرفته می‌شود، اما این دو، مفاهیم کاملا متفاوتی با هم دارند.

نقدینگی به بیان ساده یعنی از یک محصول، ارز، رمزارز یا هر کالای دیگری در بازار به اندازه کافی وجود داشته باشد؛ به طوری که معامله‌گران در کسری از ثانیه بتوانند محصول مورد نظر خود را خریداری کنند و در همان لحظه به دستشان برسد.

یک ارز با نقدینگی بالا به راحتی و در کمترین زمان ممکن با یک ارز دیگر مبادله می‌شود. نقدینگی در زمانی که بازار ثبات دارد، بسیار بالا است و تعادل بین و خریداران و خریداران برقرار است.

اما بلافاصله پس از انتشار برخی اخبار مهم (مثلا فهرست شدن یک ارز دیجیتال در صرافی بایننس)، خریداران یا فروشندگان ممکن است به یک باره از بازار ناپدید شوند و پویایی آن ارز را بالا ببرند. به این معنی که تقاضا برای خرید بالاست اما عرضه بسیار کم است که این موضوع موجب افزایش قیمت آن ارز می‌شود. برعکس این قشیه نیز کاملا صادق است. یعنی عرضه بسیار بالاست اما تقاضا در کمترین میزان خود قرار دارد که این موضوع باعث کاهش شدید قیمت آن ارز می‌شود.

با این حال، هیچ ارتباط معکوس دقیقی بین این پدیده‌ها وجود ندارد. این مقاله شما را یک گام جلوتر می‌برد تا در این مورد بیشتر بدانید. به طوری که بدانید نقدینگی چیست، به چه چیزی بستگی دارد.

کدام بازار بیشترین نرخ نقدینگی را دارد؟

به طور طبیعی، بازارهای مالی کوچک، بازارهای عتیقه و اشیاء کلکسیونی کمترین گردش سرمایه را دارند، زیرا شرکت‌کنندگان در آن اندک هستند. اما در مقابل، بازار بورس و ارز نقدینگی بسیار زیادی دارد.

بسیاری از مردم معتقدند که بازار سهام نقدشوندگی بیشتری دارد. حداقل به این دلیل که تخمین دقیق گردش مالی بازار ارز در فرابورس عملا غیرممکن است، اما آیا می‌توان با 10 دلار یک سهم را در یک چشم بهم زدن خرید؟ قطعا نمی‌توان!

اما در بازار ارز چطور؟ معلوم است که بله! شما حتی با 1 دلار هم می‌توانید وارد فارکس شوید. به همین دلیل است که نقدینگی بازار ارز برای یک سرمایه‌گذار خصوصی با سرمایه کم، بسیار امیدوارکننده‌ است.

نقدینگی یک ارز توانایی مبادله سریع یک واحد ارزی با واحد دیگر را میسر می‌کند. هر چه مبادله سریعتر انجام شود، به این معنی است که نقدشوندگی آن دو ارز بسیار بالا است.

یکی دیگر از مهمترین چیزهایی که باید در ذهن داشته باشید اسن است که ارزهای پر مبادله، بیشترین نرخ نقدشوندگی را در بین ارزها دارند.

تحلیل فارکس

به جرات می‌توان گفت که دلار آمریکا و یورو نقدشونده‌ترین ارزهای موجود در فارکس هستند، به همین دلیل جفت ارز EUR/USD دارای نقدینگی بالایی هستند.

در بازار فارکس، تعداد خریدار و فروشنده (یا نسبت عرضه و تقاضا) تقریبا یکسان است.

نقدینگی در واقع منعکس‌کننده علاقه شرکت‌کنندگان در بازار هم به عنوان تعداد مطلق معامله‌گران و هم حجم معاملات در واحد زمانی است.

مثال: بازاری وجود دارد که در آن 10 فروشنده حاضرند 5 یورو را به فروش برسانند. ناگهان خریداری پیدا می‌شود که به 45 یورو نیاز دارد.

با توجه به این که مجموع یوروهای بازار برای فروش به میزان 50 یورو است، خریدار به راحتی می‌تواند 45 یورو خود را به دست آورد.

معامله‌گران اغلب نقدینگی ( liquidity ) را با نوسان یا پویایی ( volatile ) اشتباه می‌گیرند. نوسان در واقع به دامنه تغییرات قیمت در واحد زمان گفته می‌شود.

در یک بازار با نقدشوندگی بالا، نمودار قیمت در یک جهت خاص قرار نمی‌گیرد، زیرا تعادل بین عرضه و تقاضا برقرار است و ارزها با قیمت‌های منصفانه معامله می‌شوند.

تحلیل بورس

ویژگی های ارزهای نقدشونده

ارزهای نقدشونده دارای ویژگی‌های متمایزی هستند که در ادامه به مهمترین آن‌ها اشاره می‌کنیم.

اسپرد پایین ( Small Spread ) یا تفاوت کم بین قیمت فروش و خرید

اگر ارز برای خریداران جذاب نباشد، فروشنده باید قیمت را پایین بیاورد تا زمانی که یکی از خریداران به آن علاقه‌مند شود.

دسترسی رایگان به اطلاعات

در صورتی که ارزهای محبوب نقدشوندگی بالایی داشته باشند آنگاه برای اکثر معامله‌گران، تحلیلگران، خبرگزاری‌ها و غیره نیز جذاب هستند.

تشکیل بازار مظنه

نسبت عرضه و تقاضا به تعیین مظنه بازار ارزهای با نقدشوندگی بالا کمک می‌کند. ارزش ارزهای غیر نقدشونده اغلب توسط بانک‌های مرکزی تنظیم می‌شوند. به بیان ساده، هر چه ارز مورد نظر نقدینگی بالایی داشته باشد، قیمت آن توسط فاکتور عرضه و تقاضا تعیین می‌شود.

توسعه اقتصادی

ارزهای با نقدینگی پایین متعلق به کشورهای در حال توسعه هستند. اگرچه ارزهای پر مبادله به عنوان نقدشونده‌ترین جفت ارزها در نظر گرفته می‌شوند، اما زمانی ممکن است که قیمت یک دارایی کاهش یابد و به دلیل کمبود خریدار نتواند به فروش برسد.

نقدینگی و نقش آن در بورس چیست؟ عاملی جذاب برای سرمایه‌گذاران

یکی از پایه‌های اصلی و ثابت مسائل اقتصادی، نقدینگی است. نقدینگی در بازارهای مالی نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. نقدینگی را به زبان ساده می‌توان پول در گردشی دانست که افراد جامعه در دست دارند. آن‌ها به کمک این پول می‌توانند خرید کنند و مایحتاج روزانه خود را تهیه کنند. اما منظور از نقدینگی در بورس دقیقا چیست؟ برای پاسخ به این سوال، بهتر است ابتدا با مفهوم نقدینگی در اقتصاد آشنا شویم و سپس به نقدینگی در بورس بپردازیم که خود آن، با مفاهیمی همچون نسبت‌های مالی نقدینگی و پول هوشمند در بورس گره خورده است.

نقدینگی چیست؟

نقدینگی به دارایی‌های نقد افراد اشاره دارد. زمانی که بیرون می‌روید و برای خرید مایحتاج خود، اسکناس داخل جیب‌تان می‌گذارید، این دارایی، مصداق بارز نقدینگی است. اما همیشه هم دارایی‌ها نقد نیستند. در حقیقت دارایی‌هایی اعم از پول و شبه پول نقدینگی می‌گویند. اگر مقاله «نقدشوندگی سهام در بورس؛ سرمایه‌گذاری در سهامی که آسان نقد شود» را خوانده باشید، می‌دانید که اگر بتوان دارایی‌های غیرنقد را با سرعت زیاد و بدون این‌که تغییری در ارزش آن حاصل شود نقد کرد، نقدشوندگی آن‌ها زیاد است.

مثلا شما می‌توانید مانده حسابی را که در بانک دارید، به پول نقد تبدیل کنید. اما برای تبدیل کردن آپارتمان خود به پول نقد، نمی‌توانید به همین سادگی اقدام کنید. چرا که این کار زمان‌بر خواهد بود. هم‌چنین شاید نتوانید ملک خود را به قیمتی که مدنظرتان بوده بفروشید. پس مشخص است که به دلیل سرعت در نقد کردن دارایی، نقدشوندگی سپرده موجود در حساب بانکی از نقدشوندگی آپارتمان بیشتر است.

پس اگر بخواهیم به صورت جامع توضیح دهیم که نقدینگی چیست، باید گفت این واژه به تمام پول‌های سپرده قرض‌الحسنه، سپرده‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت و پول اطلاق می‌شود. تورم در حضور همین حجم پول پیدا می‌شود. بالا رفتن قدرت خرید و هم‌چنین حجم پول، افزایش قیمت کالا و خدمات را به دنبال دارد. پس میزان نقدینگی موجود باید با کالاها و خدمات متناسب باشد؛‌ در غیر این صورت تورم و رکود اقتصادی به وقوع می‌پیوندند که در ادامه درباره آن‌ها توضیح خواهیم داد.

نقدینگی به تمام پول‌های سپرده قرض‌الحسنه، سپرده‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت و پول اطلاق می‌شود.

نقدینگی در بورس چیست؟

معمولا در بازار بورس، سهامی از که قدرت نقدشوندگی بالایی برخوردار هستند، برای خریداران جذاب هستند چرا که سهام‌دار می‌تواند آن را در زمان کمی بفروشد و به پول نقد تبدیل کند. یعنی نیازی نیست که قیمت سهام خود را کاهش دهد تا بتواند مشتری را برای خرید راضی کند. در این میان ورود و خروج پول در بورس مسئله مهمی است؛ چرا که با وارد شدن نقدینگی به بازار بورس، شاهد رونق این بازار هستیم. طبیعی است که خروج نقدینگی، رکود را به دنبال دارد.

بیشتر بخوانید

از جمله مشکلاتی که برای سرمایه‌گذاران پیش می‌آید این است که نمی‌دانند در چه زمانی اقدام به خرید سهام کنند. در نتیجه در زمانی نادرست وارد بازار می‌شوند. اما با تشخیص جریان نقدینگی در بورس، می‌توان سرمایه‌گذاری مطمئنی بر اساس آن انجام داد. در بازار بورس با اصطلاح پول هوشمند سر و کار داریم. این مفهوم به سرمایه‌گذاری‌های کلان اطلاق می‌شود. ورود و خروج پول هوشمند در بورس، می‌تواند بر رونق یا کساد بازار بورس اثر بگذارد. برای آشنایی بیشتر با مفهوم پول هوشمند و تاثیر آن بر موقعیت‌های معاملاتی در بازار سرمایه، می‌توانید مقاله «پول هوشمند در بورس؛ نشانه آغاز یک حرکت طلایی» را بخوانید.

رابطه تورم و نقدینگی در بورس

تورم پدیده‌ای جدانشدنی از اقتصاد هر کشور است. از جمله اصلی‌ترین دلایل تورم می‌توان به افزایش تقاضا و یا کاهش عرضه اشاره کرد. زمانی که سرعت گردش پول و فعالیت‌های اقتصادی ثابت است، یک رابطه مستقیم میان رشد تورم و نقدینگی پدید می‌آید. با توجه به تحقیقات انجام‌شده در این خصوص، یک درصد افزایش نقدینگی، با یک وقفه می‌تواند تورم را به میزان ۵۷ درصد افزایش دهد. اما بدیهی است که اگر افزایش نقدینگی به وقوع نپیوندد، اصلا امکانی برای افزایش تقاضا وجود ندارد.

رشد قیمت‌ها در بازار بورس، معلول تورم است، یعنی تورم موجب رشد قیمت‌ها می‌شود. سیاست‌گذاری‌های دولت تعیین می‌کند که دارایی مردم به کدام بخش اقتصاد تزریق شود. طبیعی است که در شرایطی که اقتصاد بحرانی است و فعالیت‌های اقتصادی به کسادی مبتلا هستند، افراد زیادی به بازار بورس وارد شوند. باید دقت کرد که حجم نقدینگی‌ای که در بازار بورس وجود دارد، زاییده همین بازار نیست.

منشا تولید نقدینگی در هر کشور، بانک مرکزی است که ممکن است در پی عوامل متعددی به خلق پول دست بزند.

با رشد نقدینگی و عدم افزایش تولید، افزایش تورم پدیدار می‌شود. با توجه به حباب ارزش پول، مردم به دنبال آن هستند که دارایی خود را با دارایی‌هایی که بتواند ارزش پول‌شان را حفظ کند، معاوضه کند. در این بستر اگر نقدینگی وارد هر یک از بازارهای مالی شود، سایر بازارها نیز از این مسئله متاثر خواهند شد. مثلا ورود نقدینگی به بازار ارز، موجب افزایش قیمت در سایر بازارهای موازی نیز خواهد شد.

تاثیر نقدینگی بر شاخص بورس

در برهه‌های زمانی مختلف شاهد آن بوده‌ایم که روند صعودی شاخص بورس، ناشی از ورود جریان نقدینگی به این بازار بوده است. زمانی که بازارهای موازی نظیر طلا و ارز راکد هستند، نقدینگی سرگردان در بازار سرمایه، با نرخ بازده مطلوب، عملکردی بسیار قابل قبول از خود نشان داده است. درست است که عوامل دیگری نظیر تجدید ارزیابی دارایی شرکت‌ها نیز در این روند صعودی دخالت دارند، اما اثر ورود نقدینگی بیشتر از سایر عوامل است.

اما نباید فراموش کرد که در پی ورود نقدینگی، یک ایستایی یا نزول نیز در بازار رخ خواهد داد. دلیل این امر را می‌توان فشار دولت برای فروش سهام شرکت‌های دولتی دانست. در شرایطی که دولت با کمبود نقدینگی دست‌وپنجه نرم می‌کند، فشار فروش بیشتری بر روی شرکت‌ها وارد می‌کند تا نقدینگی لازم را کسب کند.

فیلتر ورود نقدینگی به بورس

یکی از مهم‌ترین نشانه‌های ورود پول هوشمند در بورس، توجه به حجم معاملات است. سرمایه‌گذاران به کمک بررسی این فیلتر می‌توانند سهامی را که حجم معاملات آن به صورت ناگهانی افزایش پیدا کرده است، شناسایی کنند. این مسئله می‌تواند حاکی از ورود پول هوشمند به بورس باشد. فیلتر سهم‌هایی که ورود یا خروج نقدینگی داشته‌اند و حجم معاملات آن‌ها چهار برابر میانگین حجم هفته گذشته بوده، عبارت است از:

شما می‌توانید از کد این فیلتر در سایت tsetmc.com استفاده کنید.

توجه به جریان نقدینگی یا P/E؟

عده زیادی از سرمایه‌گذاران معقتدند که برای تخمین ارزش یک سهم، بهتر است به نسبت‌های جریان نقدینگی توجه کنند. آن‌ها معتقدند ;i این فاکتور در مقایسه با نسبت P/E نتیجه بهتری حاصل می‌کند. چرا که میزان نقدینگی تولیدی در یک شرکت، می‌تواند وضعیت آن را به خوبی نشان دهد. از همین رو نقدینگی در بورس فاکتور مهمی به شمار می‌رود. بدون وجود نقدینگی، فعالیت یک شرکت ممکن نیست و ورشکستگی اتفاقی است که در پی کمبود نقدینگی رخ می‌دهد.

بیشتر بخوانید

نسبت قیمت به جریان نقدینگی چیست؟

این نسبت از تقسیم قیمت به جریان نقدینگی به دست می‌آید. سرمایه‌گذاران زیادی به جای آن‌که درآمد خالص را مدنظر قرار دهند، به سراغ این معیار می‌روند. یعنی در دید این افراد، بررسی جریان نقدینگی در مقایسه با EPS (سود به ازای هر سهم) کارآمدتر است. جریان نقدینگی درآمد خالص یک شرکت است که هزینه استهلاک در آن محاسبه نشده است. هزینه‌های مذکور، میزان نقدینگی را به صورت واقعی نشان نمی‌دهند. یعنی نقدینگی شرکت بیشتر از چیزی است که نمودارهای درآمد خالص آن را نشان می‌دهند.

جریان نقدینگی آزاد در بورس

Free Cash Flow یا FCF، میزان نقدینگی‌ای را که یک شرکت تولید می‌کند با کسر جریان نقدی خروجی نشان می‌دهد. از این نقدینگی برای تامین مالی فعالیت‌های شرکت و هم‌چنین حفظ دارایی‌های سرمایه‌ای استفاده می‌شود. سرمایه‌گذاران در پی آن هستند تا موجودی حساب شرکت‌های بورسی را بدانند؛ چرا که این اعداد و ارقام، آینه‌ای از عملکرد شرکت است و در نتیجه می‌تواند در تصمیم‌گیری در انتخاب سهام برای سرمایه‌گذاری کمک‌کننده باشد.

از جریان نقدی می‌توان به منظور اندازه‌گیری میزان سودآوری شرکت‌ها استفاده کرد. جریان نقدینگی، پول وارد‌شده و خارج‌شده از حساب‌های شرکت را نشان می‌دهد و عموماً در تحلیل بنیادی سهام از آن استفاده می‌شود.

جریان نقدینگی آزاد، زیرمجموعه جریان نقدینگی شرکت است که نشان‌دهنده پول باقی‌مانده در شرکت پس از پرداخت تمام هزینه‌های موجود و مخارج سرمایه‌ای است.

شاخص جریان نقدینگی چیست؟

جریان نقدینگی را می‌توان به کمک اندیکاتوری به نام شاخص جریان نقدینگی یا MFI) Money Flow Index) محاسبه کرد. این اندیکاتور در تحلیل تکنیکال یک ابزار کاربردی است که بر خلاف شاخص قدرت نسبی، از قیمت و هم‌چنین حجم معاملات در محاسبات خود استفاده می‌کند تا نقاط اشباع خرید و اشباع فروش را در یک سهام شناسایی کند. اندیکاتور MFI با اندیکاتور RSI شباهت زیادی دارد و به همین دلیل به آن «RSI وزن‌داده‌شده با حجم» نیز می‌گویند. به کمک این اندیکاتور می‌توان واگرایی‌هایی را که حاکی از تغییر احتمالی روند سهم هستند، تشخیص داد.

شاخص جریان نقدینگی در محدوده صفر و ۱۰۰ حرکت می‌کند. زمانی که خط اندیکاتور بالاتر از ناحیه ۸۰ قرار گیرد، سیگنال اشباع فروش صادر می‌شود. هم‌چنین زمانی که این خط در ناحیه زیر ۲۰ قرار گیرد، نشان از اشباع خرید است. سطوح ۱۰ و ۹۰ نیز به عنوان آستانه در نظر گرفته می‌شود.

از این اندیکاتور به منظور سیگنال‌دهی، قیمت، و هم‌چنین جریان ورودی و خروجی نقدینگی استفاده می‌کنند. در این شاخص به منظور محاسبه، داده‌های ۱۴ دوره مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بیشتر بخوانید

فرمول محاسبه شاخص جریان نقدینگی

به صورت مختصر در این بخش نحوه محاسبه فرمول شاخص جریان نقدینگی در بورس را توضیح می‌دهیم. این شاخص از جمع جریان‌های پولی مثبت و منفی به دست می‌آید. ابتدا لازم است که قیمت نمونه (Typical Price) نقدینگی چیست ؟ را به دست آوریم. به این منظور باید قیمت بالا، قیمت پایین و قیمت بسته شدن را برای هر دوره محاسبه کنیم. سپس باید این عدد را تقسیم بر ۳ کنیم.

در نهایت می‌توان با ضرب قیمت نمونه در حجم، جریان نقدینگی را محاسبه کرد. سپس عدد به دست‌آمده را با عدد یک جمع می‌کنیم. در نهایت این عدد را در مخرج کسری قرار می‌دهیم که صورت آن برابر است با یک. به این ترتیب شاخص جریان نقدینگی به دست خواهد آمد. در تصویر زیر می‌توانید محاسبات را ملاحظه کنید.

چنان‌چه قیمت نمونه در یک دوره، بیشتر از دوره قبلی باشد، جریان نقدینگی مثبت خواهد بود. در غیر این صورت منفی است. با به دست آوردن جریان نقدینگی مثبت و منفی می‌توان نسبت جریان نقدینگی (Money Flow Ratio) را محاسبه کرد. دقت کنید که باید مجموع جریان نقدینگی مثبت را در ۱۴ دوره اخیر تقسیم بر مجموع جریان نقدینگی منفی کنید.

آشنایی با نسبت‌های مالی نقدینگی

نسبت نقدینگی یا Liquidity Ratio نشان‌گر توانایی شرکت‌ها در پرداخت تعهدات و بدهی‌های کوتاه‌مدت‌شان است. بالا بودن این میزان موجب افزایش حاشیه امنیت شرکت در پوشش بدهی‌های کوتاه‌مدت می‌شود. هرچند بیش از حد بزرگ بودن این نسبت‌ها نیز فاکتوری منفی به شمار می‌رود. زیرا حاکی از آن است که شرکت‌ها نمی‌توانند منابع مالی خارجی را جذب کنند یا قادر به سرمایه‌گذاری در دارایی‌های سودآور نیستند. این مسائل در عملکرد شرکت اثرگذار خواهند بود.

زمانی که پول نقد و اوراق بهاداری را که بتوان آن‌ها را به آسانی به وجه نقد تبدیل کرد بر بدهی‌های جاری شرکت تقسیم کنیم، می‌توان نسبت نقدینگی را به دست آورد. با بررسی این نسبت‌ها می‌توان احتمال ورشکستگی شرکت‌ها را محاسبه کرد. این نسبت‌ها خود در سه دسته قابل بررسی هستند که عبارت‌اند از: نسبت جاری، نسبت آنی یا سریع و نسبت پول نقد.

بیشتر بخوانید

منظور از هدایت نقدینگی چیست؟

راه‌کارهایی که موجب می‌شود نقدینگی موجود در جامعه به سمتی هدایت شود که موجب دگرگونی و شکوفایی اقتصادی جامعه شود، هدایت نقدینگی نامیده می‌شوند. زمانی که اثر رشد نقدینگی کم می‌شود، دولت‌ها به فکر اقداماتی می‌افتند که مانع از راکد ماندن یا ایجاد ضرر و زیان توسط نقدینگی می‌شوند.

رشد نقدینگی می‌تواند در پی عوامل مختلفی نظیر تحریم، کاهش ارزش پول ملی و یا بدهی دولت به بانک مرکزی اتفاق بیفتد. این امر می‌تواند منجر به فروپاشی اقتصادی و سیاسی شود. به همین دلیل فرضیه‌ای به نام هدایت نقدینگی مطرح شد.

به منظور مهار رشد نقدینگی لازم است که بانک مرکزی در مقام ارگانی که به دولت وابستگی ندارد، قوانین خود را به درستی در جامعه اجرا کند. در این شرایط دولت اگر با مشکل مواجه شود، وام گرفتن از بانک مرکزی را تنها راه‌حل مشکلش نمی‌داند. یا اگر این اتفاق بیفتد، ملزم به تسویه به‌موقع بدهی‌های خود خواهد بود. در نتیجه شاهد تولید نقدینگی بیشتر نخواهیم بود.

در سمت دیگر، بانک مرکزی به دلیل جلوگیری از کاهش ارزش پول نیاز به تولید پول جدید و تزریق آن به جامعه دارد. امری که خود به رشد نقدینگی دامن می‌زند. دولت‌ها ممکن است برای هدایت نقدینگی، مردم را به سمت بازار بورس هدایت کنند. هرچند این امر می‌تواند در کوتاه‌مدت منجر به رشد صنایع بورسی شود، اما همچنان رشد نقدینگی و تورم فراوان و هم‌چنین کاهش ارزش پول در چنین موقعیت‌هایی پابرجا خواهد ماند چرا که سرمایه‌های به‌دست‌آمده، به منظور تامین کسری بودجه و بدهی دولت به ارگان‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مانند اتفاقی که در بازار بورس ایران طی سال ۹۹ به وجود آمد.

جمع‌بندی

نقدینگی به زبان ساده، به دارایی‌های پولی و شبه‌پولی اطلاق می‌شود که در دست افراد یک جامعه است. همان پولی که با آن مبادلات خود را انجام می‌دهیم، بخشی از نقدینگی به شمار می‌رود. نقدینگی در بورس به واسطه نقدشوندگی سهام مشخص می‌شود. اگر سهام را بتوان در اسرع وقت نقد کرد، می‌توان دریافت که از نقدشوندگی بالایی برخوردار است. کاهش نقدینگی موجب رکود و افزایش آن، می‌تواند باعث تورم شود. مفهوم پول هوشمند نیز به سرمایه‌گذاری‌های کلان در بورس اشاره دارد و افزایش حجم ناگهانی معاملات مهم‌ترین فاکتوری است که می‌تواند خبر از ورود پول هوشمند داشته باشد.

نقدینگی می‌تواند منجر به افزایش تولید شود و پاسخی به تقاضاهای موجود باشد اما این خطر وجود دارد که نقدینگی حاصل به منظور جبران کسری بودجه دولت مورد استفاده قرار بگیرد. درست در چنین شرایطی است که بحث هدایت نقدینگی پیش می‌آید. یعنی دولت باید راهکاری را ارائه کند تا نقدینگی را به سمتی هدایت کند که منجر به رشد و شکوفایی اقتصادی شود.

استخراج نقدینگی یا لیکوییدیتی ماینینگ در ارز دیجیتال چیست؟

به طور خلاصه استخراج نقدینگی استراتژی است که برخی از پروتکل‌های مالی غیر متمرکز (دیفای) از آن استفاده می‌کنند و با آن به دنبال جذب کاربران هستند. آن‌ها با این استراتژی کاربران را تشویق به تزریق نقدینگی در پروتکل مورد نظر خود کرده و در ازای آن توکن‌های مختص پروتکل یا همان توکن‌های حاکمیتی را بین کاربران توزیع می‌کنند. کاربران با هودل کردن این توکن‌ها قدرت گاورننس یا حاکمیت در پروتکل بدست آورده و یا می‌توانند توکن‌های مذکور را برای کسب سود با سایر ارزهای دیجیتال مبادله کنند.

بدون شک، استخراج نقدینگی یا لیکوییدیتی ماینینگ (liquidity mining) یک راه بسیار جالب برای جذب سرمایه و سرمایه گذاران است و در عین حال، دنیای دیفای در اتریوم (Ethereum) را کاملا متحول کرده است. اما این استراتژی در DeFi دقیقا چیست و چگونه عمل می‌کند؟

استخراج نقدینگی، شکل غیر متعارف ماینینگ ارز دیجیتال

استخراج نقدینگی ارتباط نزدیکی با ییلد فارمینگ (yield farming) دارد. ییلد فارمینگ استراتژی بوده که به دنبال ایجاد سود با سرمایه گذاری در پلتفرم‌های مختلف و با بهره‌گیری از متغیرهای مختلف بازار است. با این حال، معمولاً زمانی که در مورد استخراج نقدینگی صحبت می‌شود، منظور این است که یک پروتکل DeFi طی پروسه‌ای به کاربران خود اجازه می‌دهد تا در صورت سپرده گذاری و قفل کردن سرمایه‌شان در پلتفرم مورد نظر پاداش دریافت کنند. پاداش‌ها در استراتژی لیکوییدیتی ماینینگ به طور کلی در قالب توکن‌های حاکمیتی یا گاورننس توکن پرداخت می‌شوند.

این توکن‌ها ممکن است قدرت رای دادن در پروتکل را به صاحبانشان بدهند و یا موجبات پرداخت سود مشخصی که به طور منظم به دارندگان آن‌ها پرداخت می‌شوند را فراهم کنند. به این ترتیب، اگر تصمیم دارید به استخراج نقدینگی در پروتکل‌های دیفای بپیوندید، هرچه پول بیشتری را در پلتفرم بلاک کرده یا به اصطلاح سپرده گذاری کنید، توکن‌های بیشتری دریافت می‌کنید، پاداش بیشتری به دست می‌آورید و در نتیجه سود بیشتری هم عایدتان می‌شود.

در اصطلاح استخراج نقدینگی، «نقدینگی» یا لیکوییدیتی به این دلیل استفاده می‌شود که در واقع در این استراتژی در بدو فعالیت کاربر، پروسه تزریق سرمایه یا نقدینگی از سمت او صورت می‌گیرد. سپس این تزریق نقدینگی توسط سرمایه‌گذاران به آن‌ها امکان می‌دهد تا توکن‌های حاکمیتی را «استخراج» کنند و البته سهم خود را از این فرآیند بردارند. اگر با مفهوم استیکینگ ارز دیجیتال آشنا باشید، تا حالا متوجه شده‌اید که این مکانیسم استخراج ارتباط نزدیکی هم با این مفهوم دارد.

استراتژی استخراج نقدینگی یک موضوع کاملاً جدید در حوزه رمز ارزهاست و در واقع بسیاری شروع آن را به کامپاند فایننس (Compound) نسبت می‌دهند. همه چیز از 15 ژوئن 2020 (26 خرداد 1399) آغاز شد، زمانی که کامپاند توکن حاکمیتی COMP را منتشر کرد. در آن زمان، این توکن با قیمت بازار حدود 60 دلار آمریکا عرضه شد و ارزش بازار آن در وبسایت‌های آماری صفر بود.

پروتکل وام دهی Compound کاربران قابل توجهی داشت و به محض اینکه آن‌ها شروع به بهره برداری از استخراج نقدینگی کردند، همه چیز تغییر کرد. از 20 ژوئن 2020 یعنی 5 روز پس از عرضه توکن کامپاند، هر واحد رمز ارز COMP دارای ارزشی بالغ بر 313 دلار آمریکا و مارکت کپی بیش از 800 میلیون دلار بود. همچنین، در آن زمان کل ارزش قفل شده (TVL) یا فاند واریز شده در کامپوند به بیش از 511 میلیون دلار رسید.

ارزش کل قفل شده در کامپاند (منبع: دیفای پالس)

مسیری که پروتکلی مثل کامپاند طی کرد به وضوح به ما نشان می‌دهد که استخر نقدینگی می‌تواند یک پلتفرم را به روش‌هایی که قبلاً دیده نشده بود، مجدداً ارزش ببخشد و توجه بسیاری از توسعه‌دهندگان و دیگر پلتفرم‌های DeFi را به خود جلب کند. طولی نکشید که پلتفرم‌هایی مانند آوه (AAVE)، بالانسر (Balancer)، و حتی یونی سواپ (Uniswap) نیز با توکن‌ها و توکنومیک‌های خاص خود که بر استخراج نقدینگی متمرکز شدند، به گروه پلتفرم‌هایی پیوستند که قابلیت ماینینگ لیکوییدیتی را ارایه می‌کنند.

هدف لیکوییدیتی ماینینگ چیست؟

با این حال چرا استخراج نقدینگی در پلتفرم‌های DeFi بسیار مهم است؟ خب، پاسخ بسیار ساده است: راهی است برای تشویق سرمایه گذاری و تزریق نقدینگی در پلتفرم‌های مالی غیر متمرکز.

ارائه دهندگان نقدینگی یا LPها (liquidity providers)، با سرمایه گذاری در فرآیند لیکوییدیتی ماینینگ، پاداش‌هایی را در ازای مشارکت خود دریافت می‌کنند و به طور کلی این پاداش‌ها به صورت توکن بومی همان پلتفرم داده می‌شود. این توکن‌ها براساس برنامه مختص پروتکل تولید می‌شوند و به عنوان بخشی از پاداش‌هایشان بین تامین کنندگان نقدینگی توزیع می‌شوند. در حالی که بیشتر این توکن‌ها خارج از خود پلتفرم DeFi که آن‌ها را تولید می‌کند بی‌استفاده هستند، حقیقت این است که ایجاد بازارهای مبادله و حدس و گمان و شایعات حول این توکن‌ها باعث می‌شود تا ارزش آن‌ها سر به فلک بکشد و مردم برای ترید کردن آن‌ها مشتاق باشند.

اظهارات آندره کرونیه (Andre Cronje)، موسس یرن فایننس را به عنوان مثال در نظر بگیریم؛ اگرچه پروتکل YFI منحصراً توسط او توسعه داده شده است، کرونیه می‌گوید توکن یرن فایننس (YFI) ارزش واقعی ندارد، زیرا سودمندی آن صرفاً به عنوان یک ژتون حکومتی است و اساساً، توکنی است بدون هیچ کاربرد واقعی.

با این حال، جامعه آن را اینطور نمی‌بیند و در واقع، هر توکن YFI در زمان نوشتن این مقاله 19,939 دلار آمریکا ارزش دارد. قیمت این توکن حتی به بیش از 90 هزار دلار هم رسیده است و خود تب و تاب عظیمی را که حول این توکن‌ها و استخراج نقدینگی وجود دارد نشان می‌دهد. البته، توکن‌های YFI فقط برای کسانی که در سیستم شرکت می‌کنند تولید و توزیع می‌شود و در کل استخراج نقدینگی دو هدف را دنبال می‌کند:

1. توزیع توکن در بین سرمایه گذاران که باعث بهبود موقعیت و سود آوری برای آن‌ها در پلتفرم می‌شود.
2. ارایه توکن‌های حاکمیتی یک نقطه شروع در بازار ایجاد می‌کند؛ در اصل، استخراج نقدینگی امکان ورود یا خروج سرمایه را به ارائه دهنده‌گان نقدینگی می‌دهد و حداقل ارزشی برای توکن حاکمیتی مقرر می‌کند. سپس، با اینکه در ابتدا توکن‌ها هیچ ارزش برون سازمانی ندارند، بقیه روند افزودگی ارزش در پروسه عرضه و تقاضا مارکت، خود به خود شکل گرفته و انجام می‌شود.

مزایا و معایب استخراج نقدینگی

با بررسی استخراج نقدینگی می‌توان مزایای آن را به راحتی یافت:

1. در وهله اول عاملی انگیزشی و جذابیت بزرگی برای سرمایه گذاران است. ارائه پاداش برای شرکت در پلتفرم‌ها توجه زیادی را از سوی سرمایه‌گذاران به خود جلب می‌کند، به خصوص اگر این پاداش‌ها به معنای کسب سودهای کلان باشد. بنابراین، پلتفرم‌های ماینینگ لیکوییدیتی به دلیل مشارکت بالای سرمایه‌گذاران، در مدت زمان بسیار کوتاهی رشد عظیمی را تجربه می‌کنند.
2. بعلاوه، رشد پلتفرم خود منجر به بالا رفتن سود و رونق بخشی می‌شود. پلتفرم‌های استخراج نقدینگی می‌توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی سرمایه‌گذاری‌هایی را که در این پلتفرم انجام می‌شوند به چند برابر برسانند. علاوه بر این، اگر پلتفرم مذکور امکان وام دهی را هم فراهم کنند، می‌توان در همان پلتفرم یا در پلتفرم دیگری (با استفاده از ییلد فارمینگ) سرمایه گذاری کرد و این مساله موجب رشد حتی انفجاری‌تر هم خواهد بود.
3. اکثر این پروتکل‌ها کاملا غیر متمرکز و یا تا حد بالایی غیر متمرکز هستند، بنابراین هرکسی می‌تواند در آن‌ها شرکت کند و محدودیتی برای مشارکت در آن‌ها نیست.

با این حال، همه چیز به این سادگی نیست و در این استراتژی معایبی هم می‌توان یافت:

1. استفاده از پلتفرم‌های ماینینگ لیکوییدیتی سخت است و آن‌ها بسیار فنی هستند. اگر فردی دانش اولیه در مورد ابزارهای مالی نداشته باشد، ممکن است در بدو ورود خود را در یک برزخ زبانی و فنی بسیار وسیع بیابد.
2. در حال حاضر بیشتر پلتفرم‌های استخراج نقدینگی ریشه در بلاک چین اتریوم دارند و رشد عظیم آن (همراه با اکوسیستم DeFi به طور کلی) شبکه را به ظرفیت کامل خود سوق داده است. این را در نظر بگیرید که در حال حاضر معاملات دیفای روی اتریوم اصلاً ارزان نیست و هزینه شبکه هنگفتی برای هر تراکنش باید پرداخت کرد.
3. از سوی دیگر، اگر کاربر برخی از جنبه‌های مربوط به فعالیت در این حوزه مانند هزینه کمیسیون، شاخص‌های وثیقه گذاری و نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال در بازار را در نظر نگیرد، ممکن است در نهایت پول و سرمایه خود را از دست بدهد.
4. علاوه بر این، پلتفرم‌های استخراج نقدینگی (مانند ییلد فارمینگ) در معرض نوسانات بالایی هستند. در واقع، بسیاری از متخصصان بر این باورند که چنین پلتفرم‌هایی «حباب ساز» رفتار می‌کنند که بیشتر به‌ عنوان یک بانک تشنه‌ی قدرت و پول هستند تا فضاهای مالی سالم.
5. در نهایت با مشکل جدی امنیت قراردادهای هوشمند نیز مواجه هستیم که در مورد ییلد فارمینگ نیز قبلا شاهد آن بوده‌ایم.

بسترهای دیفای ارایه دهنده لیکوییدیتی ماینینگ کدامند؟

از پلتفرم‌هایی که استخراج نقدینگی ارایه می‌دهند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ریسک نقدینگی (Liqiuidity Risk)

تعریف

ریسک نقدینگی یا نقدشوندگی یکی از ریسک‌های مالی است و به ناتوانی طرف تجاری در تأمین وجوه برای ایفای تعهد مالی خود به طور کامل و در زمان سررسید اشاره دارد.

متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

English Definition 1: The risk that a counterparty will not settle an obligation in full when it becomes due. Liquidity risk does not imply that a counterparty or participant is insolvent, since it may be able to effect the required settlement at some unspecified time thereafter.

English Definition 2: Liquidity risk has different meanings in different contexts. In economics and business management, liquidity refers to the ability of a financial institution to meet its operational and debt obligations without incurring severe losses or defaulting.

English Definition 3: liquidity risk is probability of loss arising from a situation where (1) there will not be enough cash and/or cash equivalents to meet the needs of depositors and borrowers, (2) sale نقدینگی چیست ؟ of illiquid assets will yield less than their fair value, or (3) illiquid assets will not be sold at the desired time due to lack of buyers .

ترجمه متون منتخب از منابع غیر‌فارسی

1. منبع اول: ریسک نقدینگی به این مفهوم است که طرف تجاری تعهد مالی خود را به طور کامل و در زمانی که این تعهد سررسید گردد، تسویه نمی‌کند .ریسک نقدینگی به این موضوع اشاره ندارد که طرف مبادله یا مشارکت‌کننده قادر به بازپرداخت تعهدات مالی نیست زیرا ممکن است در یک زمان نامعلوم دیگر قادر به تسویه رقم مورد نیاز باشد.
2. منبع دوم: ریسک نقدینگی مفاهیم مختلفی در متون مختلف دارد. در مدیریت اقتصادی و کسب‌وکار، نقدینگی به معنای توانایی مؤسسه مالی برای تأمین تعهدات عملیاتی و بدهی است بدون آن که زیان‌ها یا نکول جدی ایجاد شود.
3. منبع سوم: ریسک نقدینگی به معنای احتمال زیانی است که از یکی از سه وضعیت ذیل بوجود آید: ۱. وجه نقد کافی یا معادل آن برای تأمین نیازهای سپرده‌گذاران و قرض‌گیرندگان موجود نباشد. ۲. فروش دارایی‌های غیرنقد عایدی کمتری نسبت به ارزش اسمی آن‌ها داشته باشد. ۳. دارایی‌های غیرنقد به دلیل نبود خریداران در زمان دلخواه و مطلوب به فروش نخواهند رفت.

آدرس منابع غیر‌فارسی

Reference Address 1: https://www.ecb.europa.eu/home/glossary/html/glossl.en.html

Reference Address 2: https://www.investopedia.com/ask/answers/121814/what-liquidity-risk.asp

Reference Address 3: http://www.businessdictionary.com/definition/liquidity-risk.html

متون منتخب از منابع فارسی

1. تعریف فارسی اول: ریسـک نقـدینگی جـزء ریسـک‌های مـالی بوده و عبارتسـت از ناتوانی یک بانک در تـأمین وجـوه بـرای اعطـای تسـهیلات، یـا پرداخـت بـه موقـع دیـون خـود (نظیـر سـپرده‌هـا).
2. تعریف فارسی دوم: ریسک نقدینگی به ناتوانی بانک در ایفای تعهدات سررسید شده بدون اثرگذاری معکوس بر وضعیت مالی بانک به حساب می‌آید.

آدرس منابع فارسی

1. آدرس منبع فارسی اول: راعـی، رضـا و علــی سـعیدی (۱۳۸۵)، مبـانی مهندســی مــالی و مدیریت ریسک، تهران: انتشارات سمت.
2. آدرس منبع فارسی دوم: کومار، مانیش و چاند یاداو (۱۳۹۳)، مدیریت ریسک نقدینگی در بانک‌ها؛ یك چارچوب مفهومی، مترجم: محمد ولی‌پور پاشاه، فصلنامه روند، سال ۲۱، شماره‌های ۶۵ و ۶۶.

الگوی نوشتار تعریف