دسته بندی ارزهای مجازی

ارزدیجیتال چیست؟

آشنایی با ارز دیجیتالی کاردانو؛ نسل سوم دارای مجازی | بیدارز

امروزه رمز ارزهای زیادی برای خرید وجود دارند، اما اخیراً کاردانو بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ اما این رمز ارز چگونه توانسته است به یک‌باره و به این میزان از محبوبیت دست یابد؟ چه چیزی آن را در مقایسه با سایر رمز ارزها، متمایز کرده است؟ در ادامه در مجله اینترنتی بید ارز به این سؤالات پاسخ خواهیم داد.

کاردانو با مشخصه اختصاری (ADA) یک پلتفرم جدید ارز دیجیتال است که توسعه آن در سپتامبر 2017 آغاز شد. این پلتفرم نسبت به سایر پروژه های ارزهای دیجیتال تفاوت هایی دارد، چرا که بر اساس ارائه مقالات علمی و داوری دقیق ساخته شده است؛ بنابراین به جای نوشتن گزارش عملکرد و پیاده سازی آن، تیم کاردانو اطمینان می دهد که متخصصان در سراسر جهان این گزارش‌ها را خوانده، آن را بهبود بخشیده و با خروجی آن اتفاق نظر دارند.

ادعا شده است که کاردانو نسل سوم ارزهای دیجیتال است. نسل اول بیت کوین یا در واقع همان طلای دیجیتال بود. بیت کوین برای انتقال و ذخیره پول مجازی استفاده می شود، اما با مشکل مقیاس پذیری روبرو است. نسل دوم با اتریوم آغاز شد که قراردادهای هوشمند را وارد این حوزه کرد.

اتریوم مقیاس پذیری را تا حدودی بهبود بخشید اما به اندازه ای قوی نبود که آن را به یک ارز جهانی تبدیل کند. نسل سوم مایل بود بر دو نسل قبلی برتری یابد و از آن پیشی بگیرد. در حال حاضر آیوتا و کاردانو برای این نسل در نظر گرفته شده اند.

هدف کاردانو حل سه معضل بزرگ نسل اول و دوم است که عبارت‌اند از مقیاس پذیری، تعامل و پایداری. در ادامه هر کدام از آن‌ها را بررسی میکنیم.

حل مشکل مقیاس پذیری در کاردانو

با مقیاس پذیری شروع می­کنیم که شامل سه مشکل است که باید حل شوند: تعداد تراکنش در ثانیه، پهنای باند شبکه و فضای ذخیره سازی داده ها.

تعداد تراکنش در هر ثانیه واضح ترین مورد است: برای اینکه یک دسته بندی ارزهای مجازی رمز ارز تبدیل به یک سیستم پرداخت جهانی شود باید بتوانید در هر ثانیه تراکنش های زیادی را انجام دهد.

سیستم Ouroboros کاردانو این مشکل را با اتخاذ اثبات سهام به جای اثبات کار حل کرده است. احتمالاً می دانید که بیت کوین از الگوریتم اثبات کار استفاده می کند و به همه امکان استخراج بلاک­ های جدید را می­دهد. این روند آهسته انجام شده، قدرت پردازشی زیادی را لازم دارد و برق زیادی مصرف می­کند.

اما کاردانو خیلی کارآمدتر است و به همه اجازه استخراج بلاک های جدید را نمی­دهد. البته گره ­های معدودی برای استخراج در شبکه انتخاب می کند که به آنها slot leaders یا رهبران اسلات گفته می­شود.

برای انجام این کار کاردانو زمان را به چند دوره تقسیم می­کند. یک دوره به slot ها یا شکاف ها تقسیم می شود که مدت زمانی کوتاهی است که طی آن 1 بلاک ایجاد می شود. سپس شبکه برای هرچند اسلات یک لیدر یا رهبر انتخاب می کند که تنها فردی است که می تواند یک بلاک را برای آن اسلات خاص استخراج کند.

رهبران اسلات منتظر تراکنش های جدید مانده، آنها را تأیید می کنند و سپس آنها را در یک بلاک قرار می­دهند. اگر یک رهبر حافظه کار خود را به موقع انجام ندهد یا حاضر نشود، حق ایجاد بلاک جدید را از دست می دهد و باید منتظر بماند تا مجدداً توسط شبکه انتخاب شود.

با استفاده از این روش کاردانو بسیار مقیاس پذیر شده است زیرا باعث افزایش تعداد شکاف ها در هر دوره زمانی شده و می تواند چندین دوره زمانی را به طور موازی اجرا کند.

مشکل دیگر مقیاس پذیری، پهنای باند شبکه است. بلاک چین ها در یک شبکه همتا به همتا ذخیره می شوند و هر گره در این شبکه یک کپی از تمام تراکنش ‌های جدید را دریافت می کند؛ اما تصور کنید اگر هزاران تراکنش در هر ثانیه انجام شود، چه اتفاقی می افتد؟

گره­ ها برای بارگیری مداوم همه آنها به پهنای باند زیادی نیاز دارد، اما نیاز به مقیاس پذیری زیاد ندارند. در عوض کاردانو با استفاده از تکنیکی به نام (RINA Recursive InterNetwork Architecture) شبکه را به زیر شبکه ­هایی تقسیم می کند.

هر گره بخشی از یک زیر شبکه خاص است و در صورت نیاز می تواند با شبکه های دیگر ارتباط برقرار کند؛ دقیقاً مانند پروتکل TCP / IP در اینترنت.

آخرین مشکل مقیاس پذیری ذخیره سازی داده ها است. بلاک چین سابقه تمام تراکنش هایی را که تاکنون اتفاق افتاده است را ذخیره می کند؛ اما چگونه می توانیم این حجم از داده های رو به رشد را کنترل کنیم؟

تیم توسعه کاردانو در فکر اجرای تکنیک هایی مانند اصلاح، فشرده سازی و پارتیشن بندی است، با این حال آنها در حال حاضر این موضوع را اولویت اصلی نمی دانند، زیرا در حال حاضر فضای ذخیره سازی نسبتاً ارزان است. این مشکل در سال 2021 یا آغاز سال 2022 برطرف می­شود.

تعامل کاردانو با سایر ارزها

دومین مشکل بزرگ عدم وجود تعامل است که خود به دو مشکل دیگر تقسیم می­شود. اول از همه ارزهای دیجیتال زیادی وجود دارند که با هم کار نمی کنند و ثانیاً بانک ها و دولت ها به ارزهای دیجیتال اعتماد ندارند، از این رو تیم توسعه کاردانو معتقد است که در آینده همه از یک ارز استفاده نخواهند کرد که بتوان بر روی همه آنها کنترل داشت. در عوض چندین رمز ارز مختلف وجود خواهند داشت که هرکدام پروتکل و قوانین خاص خود را دارند.

اما این ارزها فعلا با هم کاری ندارند. به عنوان مثال نمی توانید بدون واسطه، بیت کوین را به اتریوم تبدیل کنید. هدف پروژه کاردانو اینترنت بلاکچین­ ها است یا به عبارت دیگر بلاک چینی که بتواند آنچه را که در دیگر بلاک چین ها اتفاق می افتد درک کند.

این به معنای یکپارچه کردن دارایی ها در زنجیره­های متعدد است. دولت و بانک ­ها ارزهای دیجیتال را به رسمیت نمی شناسند، زیرا به قوانین بانکی پایبند نیستند. برای آنها دشوار است که به معامله ای در دنیای رمز ارزها اعتماد دسته بندی ارزهای مجازی کنند، زیرا آنها هیچ فراداده ای از آن در دست ندارند.

این نهادها با توجه به حساسیت بالای این اطلاعات تمایل دارند بدانند این تراکنش ها به چه دلیل و توسط چه فردی انجام می­شوند، از این رو پروژه­ کاردانو این اجازه را به افراد می­دهد که در صورت تمایل این اطلاعات را در تراکنش نمایش بدهند.

این امر باعث می شود كه ارتباط دنیای ارزهای دیجیتال با دنیای بانكداری سنتی بهتر شود. البته توجه داشته باشید که این تصمیم بر عهده کاربر خواهد بود که آیا می خواهد این اطلاعات قابل دسترسی باشند یا خیر.

پیاداری شبکه کاردانو

آخرین مشکلی که تیم کاردانو قصد دارد آن را حل کند پایداری است. در حال حاضر افراد زیادی وجود دارند که می خواهند شرکتی را در زمینه ارزهای دیجیتال راه اندازی کنند دسته بندی ارزهای مجازی و برای جمع آوری سرمایه برای شرکت خود ICO یا عرضه اولیه کوین را راه اندازی می کنند.

پس از ICO، تیم سرمایه زیادی به دست می آورد که می توانند با استفاده از آن کار خود را شروع کنند، اما اگر پس از چند سال این پول تمام شود چه اتفاقی می افتد؟ چگونه اطمینان می دهند که پیشرفت فناوری آنها متوقف نمی­شود؟ آیا باید برای ایجاد سرمایه جدید، یک ICO جدید راه اندازی کنند؟

این‌ها سؤالاتی هستند که هنوز بی پاسخ مانده اند، اما واضح است که جمع آوری فقط یک بار سرمایه زیاد پایدار نیست و باعث بهبود ادامه دار شرکت نمی شود.

کاردانو قصد دارد با ایجاد یک سیستم خزانه داری، این مشکل را حل کند. ایده اصلی این کار این است که از هر تراکنش که در شبکه اتفاق می افتد درصد اندکی را دریافت می کند. خزانه یک کیف پول ویژه است که توسط کسی کنترل نمی شود و در واقع یک نوع قرارداد هوشمند است که می تواند بخشی از بودجه را به توسعه دهندگانی که مایل به بهبود پروتکل کاردانو هستند، تخصیص دهد.

برای انجام این کار، توسعه دهندگان باید پیشنهادی را به انجمن ارائه دهند و بگویند که چه چیزی را می خواهند تغییر دهند و به چه میزان بودجه برای آن نیاز دارند. سپس انجمن می تواند برای ایده هایی که از همه مهم‌تر به نظر می­رسند، رأی گیری کند.

کاردانو نسل سوم ارزهای دیجیتالی

خزانه پس از مدت زمان مشخصی محبوب ترین پیشنهادات را انتخاب کرده و به آنها پول کافی می دهد تا بتوانند پیشرفت کنند. با گذشت زمان این مدل خزانه داری، کاردانو را با فراهم آوردن یک جریان مداوم از پولی که می تواند برای ادامه تحقیقات و بهبود سیستم مورد استفاده قرار گیرد، پایدار نگه داشته و به پیشرفت آن کمک می­کند.

در این مطلب در مورد همه کارهایی که پروژه کاردانو تصمیم به آنها برسد صحبت کردیم و همانطور که ملاحظه کردید کاملاً بلند پروازانه بوده و کمی ریسک به همراه دارد. کاردانو تلاش دارد که مشکلات زیادی را حل کند.

به عنوان مثال به مدل خزانه داری نگاه کنید؛ این امر به یک سیستم رای گیری منصفانه وابسته است که از کنترل شدن توسط افرادی خاص جلوگیری کند. پروژه کاردانو بسیار جوان است و راه زیادی پیش رو دارد، اما روش کار آن نسبت به سایر ارزهای دیجیتال بسیار متفاوت است.

شاید کاردانو همان پروژه ای باشد که در نهایت بتواند مسائل بزرگ و اساسی دنیای ارزهای دیجیتال را حل کند. گذشت زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد. امیدوارم چیزهای زیادی آموخته باشید و اگر از این مطلب خوشتان آمد، آن را با دیگران به اشتراک بگذارید.

با ارز دیجیتال تتر (Theter) بیشتر آشنا شوید!

در دو سال اخیر افراد زیادی وارد بازار مالی ارزهای دیجیتال یا به عبارت دیگر رمزارزها شدند. دلیل این مسئله شاید آن است که ارزش ریال به شدت متزلزل شده و افراد مایل به نگهداری پول‌های خود به صورت ریالی نیستند. از طرف دیگر، بازارهای موازی از جمله بورس نتوانست به خوبی سرمایه مردم را جذب کند و به همین دلیل سیل نقدینگی وارد بازار کریپتوها شد. این مقاله به ارز دیجیتال تتر (Theter) پرداخته شده است.

تاریخچه رمز ارزها

فناوری رمزنگاری نخستین بار در جنگ جهانی دوم به منظور انتقال پیام بین سربازان و فرماندهان استفاده شدو به تدریج جای خود را در زمینه‌های دیگر نیز پیدا کرد. دیوید چام نخستین دانشمندی بود که به مفهوم رمزارز اشاره کرد. رمزارز که یکی از انواع ارزهای مجازی است و با استفاده از فناوری رمزنگاری وارد دنیای اقتصاد شده، به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شود. به عبارت دیگر، ارزهای حقیقی به صورت متمرکز و توسط بانک مرکزی مدیریت می‌شوند اما رمزارزها شرایط متفاوتی دارند و روش مدیریت آن‌ها در مقابل روش بانک‌های مرکزی قرار می‌گیرد.

نخستین بار در سال 1991 فناوری بلاکچین معرفی شد و پس از آن در سال 2009 رمزارزی به نام بیتکوین بر اساس این فناوری وارد بازار شد. رمزارز بیت کوین توسط فرد یا گروه ناشناسی با نام مستعار ساتوشی ناکاماتو ایجاد شد که تا کنون هویت‌ او مشخص نشده است.

گفته می‌شود هدف اصلی ساتوشی ناکاماتو از بوجود آوردن این رمزارز جلوگیری از خلق بی‌امان پول توسط دولت‌ها پس از بحران اقتصادی در جهان بوده است. همچنین از دیگر اهداف این فرد یا گروه ناشناس ایجاد اعتماد بر اساس رمزنگاری است که البته این خوشبینانه‌ترین حالتی است که می‌توان در نظر گرفت.

ارز دیجیتال تتر (Theter)

بیتکوین اولین و مشهورترین رمزارزی است که وارد بازار کریپتو شد. پس از آن انواع رمزارزها با ویژگی‌های مختلف وارد بازار ارز دیجیتال شدند. برای مثال در سال 2013 اتریوم به دست ویتالیک بوترین ساخته شد و نکته‌ی جالب توجه آن است که این رمزارز جدید از لحاظ فناوری از بیتکوین بسیار پیشرفته‌تر بود. در واقع با ورود این رمزارز، مفاهیمی همچون قراردادهای‌ هوشمند (Smart contracts) و سازمان‌های خود انتظام (DAO) وارد دنیای اقتصاد شدند.

تتر نیز در ابتدای سال 2014 با نام real-coin ساخته و وارد بازار شد. اما کمی بعد در اواخر سال 2014، توسط شرکت iFinex، مالک تشکیلات Tether و صاحب صرافی ارز دیجیتال بیت فینکس دوباره نام‌گذاری شد. نام این رمزارز به تتر تغییر پیدا کرد و به مالکیت صرافی فینیکس درآمد.

استیبل کوین StableCoin و آلت کوین AltCoin

در دنیای کریپتو ارزهای دیجیتال به روش‌های مختلفی دسته‌بندی می‌شوند و انواع دسته‌بندی برای آن‌ها وجود دارد. از آنجا که در این مقاله به ارز دیجیتال تتر (Theter) پرداخته شده است، دسته‌بندی استیبل کوین و آلت کوین معرفی می‌شود.

استیبل کوین StableCoin

همانطور که از نامش پیداست استیبل کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که ارزش ثابتی دارند و تحت تاثیر نوسانات بازار قرار نمی‌گیرند. این نوع ارزها دارای پشتوانه هستند. این پشتوانه می‌تواند طلا، ارزهای حقیقی یا هر دارایی مالی که بتوان بر آن قیمت گذاشت، باشد.

تتر یک استیبل کوین است که هم به صورت دلاری (USDT) و هم به صورت یورویی (EURT) وجود دارد. به این معنی که هر یک تتر همواره تقریبا برابر با یک یورو یا یک دلار است و ارزش آن با توجه به ارزش دلار و یورو تغییر می‌کند. البته می‌توان گفت در اکثریت معاملات تجاری، تتر دلاری استفاده می‌شود.

رمزارز تتر، بلاکچین اختصاصی ندارد و تراکنش‌های آن روی سایر بلاکچین‌ها انجام و ثبت می‌شود. قابل ذکر است که همه‌ی تتر‌هایی که روی این بلاکچین‌ها عرضه می‌شوند با پشتیبانی ارزهای فیات یا همان ارزهای دولتی، وارد بازار کریپتو شده‌اند.

آلت کوین AltCoin

همانطور که پیش‌تر گفتیم بیتکوین اولین ارز دیجیتالی بود که به وجود آمد و سرآغازی برای تشکیل بازار کریپتوکارنسی‌ها بود. پس از آن هر ارز دیجیتالی که وارد بازار کریپتو شد، آلت AltCoin کوین نامیده شد. چرا این نام به سایر ارزهای دیجیتال تعلق گرفت؟

زیرا واژه‌ی Alt ابتدای کلمه‌ Alternative به معنای جایگزین است. در واقع تمام ارزهای دیجیتال به جز بیتکوین، آلت کوین نامیده می‌شوند. اتر مشهورترین و بهترین مثال برای آلت کوین‌ها و به دسته بندی ارزهای مجازی نوعی جایگزینی برای بیتکوین است که در سال 2013 به بازار کریپتو معرفی شد.

شاید در ابتدا تصور جایگزین برای بیت کوین و رقابت با آن غیرممکن به نظر برسد اما در اوایل سال 2020 بررسی‌ها نشان دادند که 34 درصد سهم از بازار رمزارزها متعلق به آلت‌کوین‌ها بوده و این مقدار در حال افزایش است.

تفاوت‌های اتر و تتر

اتریوم و تتر دو رمزارزی هستند که در حال حاضر کاربرد زیادی دارند و به رقبای جدی برای بیت‌کوین تبدیل شده‌اند. اولین و اصلی‌ترین تفاوت بین اتر و تتر در ریسک و نوسان بازار پدیدار می‌شود. همانطور که گفتیم ارزش تتر با ارزهای فیات پشتیبانی می‌شود و در حقیقت تحت تاثیر نوسانات بازار کریپتو قرار نمی‌گیرد و همواره ارزش ثابتی برابر با 1 واحد دلار یا یورو دارد اما ارزش اتریوم توسط بازار تعیین می‌شود و این امر موجب ریسک بالاتر سرمایه‌گذاری در این رمزارز می‌شود. به عبارت بهتر خرید تتر به منزله‌ی یک درگاه برای ورود به بازار کریپتو است و سرمایه‌گذاری در ارز دیجیتال حساب نمی‌شود.

تفاوت بعدی این دو ارز دیجیتال در استخراج آنهاست. ارز دیجیتال تتر (Theter) قابل استخراج نیست و تنها توسط شرکت پشتیبان به بازار عرضه می‌شود و می‌توان آن را با دلار یا سایر رمزارزها خریداری کرد، این درحالی است که امکان استخراج اتریوم وجود دارد.

آخرین تفاوت اتریوم و تتر در قراردادهای هوشمند است. اتریوم در واقع فراتر از یک ارز دیجیتال است. اتریوم پلتفرمی است که بر روی بلاکچین به وجود آمده و در شبکه باز خود به افراد، این امکان را می‌دهد که برنامه‌های غیرمتمرکز خود را توسعه دهند. پیش از ورود اتریوم به بازار، توسعه‌دهندگان رمزارزها باید یک بلاکچین جداگانه کدنویسی می‌‌کردند ولی امروزه امکان استفاده از بلاکچین اتریوم به عنوان یک بلاکچین آماده وجود دارد.

مهم‌ترین و متمایزکننده‌ترین قابلیت اتریوم، قابلیت ساخت قراردادهای هوشمند است. قرارداد هوشمند در واقع کد کامپیوتری است که با قوانین از پیش تعیین شده بر روی بلاکچین اجرا می‌شود.

سخن پایانی

بازار ارزهای دیجیتال را می‌توان رقیب جدی برای سایر بازارهای مالی در جذب سرمایه دانست. اما نکته‌ای که نباید فراموش شود این است که این بازار نیز مانند سایر بازارها به تخصص و زمان کافی برای تحلیل و رصد اخبار نیاز دارد.

سامانه مدیریت ثروت مانو، شرایطی را فراهم کرده است که افراد بتوانند بدون نیاز به صرف زمان و با هر سطح دانش اقتصادی، بتوانند به صورت غیرمستقیم و متناسب با درجه ریسک‌پذیری خود، گزینه‌های مناسب سرمایه‌گذاری دسته بندی ارزهای مجازی دسته بندی ارزهای مجازی در بازارهای مولد را انتخاب کنند.

کیف پول بیت کوین یا رمز ارز چیست؟

امروزه که بحث ورود به دنیای ارزهای دیجیتال بسیار داغ است، مهمترین نکته استفاده از کیف پول مجازی رمز ارز جهت حفظ و ذخیره ارزهای دیجیتال است. امنیت، کاربری ساده و حسن شهرت از جمله مواردی است که در انتخاب کیف پول ارز دیجیتال باید در نظر داشت، در این یادداشت کوتاه به معرفی چند مدل کیف پول دیجیتال و کاربردی خواهیم پرداخت.

کیف پول مجازی چیست؟
کیف پول مجازی رمز ارز که به آن کیف پول الکترونیکی نیز گفته می‌شود در واقع محلی برای ذخیره ارزهای دیجیتال است که باید از امنیت و ضمانت کافی برخوردار باشد. اگر شما اهل خرید و فروش رمز ارز هستید برای ذخیره و نگهداری ارزهای خود به کیف پول مجازی احتیاج دارید، کیف پول‌های مجازی به صورت سخت افزاری و نرم افزاری وجود دارند که هرکدام از آنها ویژگی‌های خود را دارا بوده و تنها از ارزهای دیجیتال تعریف شده برای آن پشتیبانی می‌کند.

معرفی بهترین کیف پول مجازی رمز ارز موجود در جهان
همانطور که گفته شد برای خرید، فروش و نگهداری رمز ارزها به کیف پول‌های دیجیتالی نیازمند هستید، این کیف پول‌ها به صورت نرم افزاری یا سخت افزاری ارائه می‌شوند، برخی از آنها قابلیت استفاده روی موبایل را داشته، برخی دیگر تنها روی دسکتاپ بارگزاری شده و برخی دیگر هم به صورت فیزیکی به لپ‌تاپ شما متصل می‌شوند. در این بخش به معرفی معروفترین کیف پول‌های الکترونیکی خواهیم پرداخت:

• ترزور؛ کهنه‌کاری پر قدرت
  کیف پول سخت افزاری Trezor از جمله دیگر کیف‌های دیجیتال مورد استفاده در دنیای ارزهای دیجیتال است، دسته بندی ارزهای مجازی شما می توانید این کیف پول سخت افزاری را به راحتی به کامپیوتر یا تلفن هوشمند خود وصل کرده و از آن استفاده کنید. ترزور با ایجاد پین کدهای تصادفی برای استفاده از کیف پول امنیت دارایی مجازی شما را حفظ می‌کند.

• لجر نانو؛ با خیال راحت ترید یا هولد کنید!
  Ledger Nano یک کیف پول سخت افزاری را ارائه می‌دهد که از بسیاری از دسته بندی ارزهای مجازی ارزهای رمزپایه پشتیبانی می‌کند. این کیف پول‌های سخت افزاری دارای یک صفحه نمایش LED برای اعتبار سنجی پرداخت و یک پین برای تأیید راحت و ایمن بودن دستگاه است. این کیف پول یکی از بهترین کیف پول‌ها برای نگهداری از ارزهای دیجیتال است و سخت می‌توان آن را هک کرده یا از بین برد.

• Coinbase؛ همان چیزی که انتظارش را داشتید!
  Coinbase یک صرافی معتبر و همچنین یک کیف پول رمزنگاری شده است که می‌تواند برای خرید، فروش، انتقال و همچنین ذخیره ارز دیجیتال مورد استفاده قرار گیرد. طیف گسترده‌ای از دارایی‌های دیجیتال را به صورت ایمن در فضای ذخیره‌سازی آفلاین ذخیره می‌کند. این پلت فرم بیش از ۱۰۰ کشور را پشتیبانی می‌کند که به کمک آن می‌توانید خرید و فروش کنید. البته در این صرافی و به کمک این کیف پول دیجیتال باید استعلام‌های لازمه را بگیرید که کشور ما ایران را مورد پوشش قرار می‌دهد یا خیر.

• تراست ولت؛ برترین در بازار ارز دیجیتال
  Binance هم یک صرافی بسیار معتبر و حتی می‌توان گفت معتبرترین صرافی ارز دیجیتال است که کیف پول مجازی رمز ارز آن به نام تراست ولت شناخته می‌شود و یکی از بهترین کیف پول‌ها برای بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال است که بستری را برای تجارت بیش از ۱۵۰ ارز رمزپایه ارائه می‌دهد، البته روز به روز تعداد آنها هم در حال افزایش و توسعه است. این کیف پول راحت‌ترین و کم کارمزدترین کیف پول ارز دیجیتالی است و به راحتی می‌تواند دارایی‌های شما را مدیریت کند.

• Gemini؛ دنیایی از امکانات
  یکی دیگر از مشهورترین کیف پول های الکترونیکی Gemini است، این کیف به شما کمک می‌کند تا به راحتی ارزهای دیجیتالی را در سراسر دنیا ترید کنید، بیت کوین، اتریوم، لایت کوین، بیت کوین کش و بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال توسط Gemini پشتیبانی می‌شوند.

• Edge ؛ کیف پول مجازی رمز ارز در تلفن همراه
  Edge یک کیف پول بیت کوین همراه برای دستگاه‌های iOS و Android است. این یکی از بهترین کیف پول‌های BTC است که از بیش از 30 ارز محبوب پشتیبانی می‌کند. این ابزار یکی از بهترین کیف پول‌های عرصه کریپتو است که تأیید اعتبار دو عامل را به خوبی ارائه می‌دهد.

• نش؛ امکانات معاملات سریع در جهان
  Nash یکی از بهترین سیستم عامل‌ها برای خرید ارزهای رمزنگاری بدون دردسر است. این کیف پول مجازی رمز ارز امکان تجارت سریع در Ethereum ، بلاکچین های NEO ، بیت کوین و غیره را به کاربر ارائه می‌دهد. این برنامه به شما امکان می‌دهد تا به سرعت محدودیت معامله خود را مشخص کنید.

• بلاکچین؛ تا ابد ایمن باشید!
  Blockchain امن ترین و محبوب‌ترین کیف پول الکترونیکی برای سرمایه‌گذاری و ذخیره ارزهای رمزپایه است، در واقع این یکی از ایمن ترین کیف پول‌ها برای ذخیره و نگهداری بیت کوین است که در سراسر جهان وجود دارد و بسیاری از افراد ارزهای خود را در این کیف پول نگهداری می‌کنند.

نحوه کار با کیف پول مجازی ارز دیجیتال
در واقع کیف پول مجازی رمز ارز شامل یک آدرس است که محل ذخیره ارزهای دیجیتال شما را نشان می‌دهد، آدرس کیف پول مجازی در حقیقت همان شماره حساب بانکی شما در دنیای ارزهای دیجیتال خواهد بود. تعداد کیف پول‌هایی که استفاده می کنید نامحدود است، شما می توانید برای دریافت رمزارز در زمان خرید یا فروش این کار را به سادگی با آدرس کیف پول خود انجام دهید، فقط کافی است که اطلاعات کیف پول خود از جمله کلیدهای خصوصی وعمومی آنها را حفظ کنید، چرا که این دو مورد تنها راه دسترسی افراد به کیف پول مجازی است.

برای خرید انواع کیف‌پول‌های مجازی، کافیست لینک آن‌ها را از سایت خارجی مورد نظر کپی کنید و در صفحه ثبت سفارش وب سایت لک لک قرار دهید. اگر اطلاعات تکمیلی را می دانید تکمیل کنید و گرنه گزینه “به لک لک واگذار می کنم” را انتخاب کنید تا کارشناسان لک لک اطلاعات را تکمیل کنند و استعلام قیمت به شما داده شود. سپس کافیست پرداخت ریالی را انجام دهید و لک لک به صورت یکپارچه خرید ارزی، حمل بین دسته بندی ارزهای مجازی المللی، گمرک و مابقی موارد را انجام می دهد و کالا را درب منزل یا شرکت شما تحویل می دهد.

همه چیز درباره تفاوت توکن‌، کوین و ارزهای مجازی

امروز و در ادامه این مطلب مجله دیجی اکسچنج می‌خواهیم به این سوالات پاسخ دهیم که تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی چیست؟ آیا بین یک توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی تفاوتی وجود دارد؟ پاسخ خلاصه این سوالات بله است.

در واقع بین همه این اصطلاحات تفاوت‌های عمده و جزئی وجود دارد. به عنوان مثال هنگامی که JPMorgan Chase کوین JPM را منتشر کرد؛ آن را “کوین دیجیتالی” نام نهاد. در حالی که لیبرا فیسبوک به عنوان رمز ارز یا همان کریپتوکارنسی طبقه‌بندی می‌شود.

درست است که کوین JPM و لیبرا از نظر طراحی با هم متفاوت هستند اما کارشناسان به صراحت معتقدند که هر دو آنها به دلیل عدم تمرکز، جزء رمز ارزها طبقه بندی نمی‌شوند بلکه پول مجازی یا ارز مجازی هستند. دلیل کارشناسان این است که این دسته از داریی‌ها اساساً توسط شرکت‌ها کنترل و به صورت متمرکز اداره می‌شوند. عدم تمرکز یکی از ایدئولوژی‌های اصلی طراحی رمز ارزهاست اما برخی از این واحدهای پولی درجه حداقلی از تمرکز را دارند.

بنابراین رمز ارز یک ارز دیجیتالی یا مجازی است که با رمز نویسی قوی ساخته شده است. این سیستم باعث می‌شود که رمز ارزهای بسیار ایمن و تغییرناپذیر شوند. بیشتر ارزهای رمزپایه بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند. در این سیستم یک دفتر کل توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها اجرا می‌شود. با این حال بدون بلاکچین نیز می‌توان رمز ارز تولید کرد. در واقع دیجی کش یکی از اولین روش‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه 1990 منتشر شد و از سیستم بلاکچین پیروی نمی‌کرد.

تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی

برای این که پیچیدگی موضوع را متوجه شوید کافی است بدانید که رمز ارزهای معمولی و مدرن (مبتنی بر بلاکچین) زیر مجموعه‌های زیادی دارند. به عنوان مثال NEO یک کوین است در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن محسوب می‌شود. همانطور که تا کنون متوجه شده‌اید، در فضای رمزنگاری و پیرامون این اصطلاحات پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد. ما در این مقاله سعی کرده‌ایم که به ساده‌ترین شکل این اصطلاحات را همراه با بیان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی تشریح کنیم.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی در واقع سکه‌های بومی بلاکچین خود هستند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) همگی نمونه‌ای از کوین‌های رمزنگاری محسوب می‌شوند. اما چه عاملی بین آنها مشترک است؟ همه آنها سیستم مستقل به خود را دارند. به عنوان مثال BTC بر روی بلاکچین اصلی بیتکوین طراحی شده، ETH از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کند و XMR نیز از بلاکچین مخصوص مونرو پیروی می‌کند. همه این کوین‌ها امکان ارسال، دریافت یا استخراج را دارند.

کوین‌ها در واقع دارای ویژگی‌های مشابه با پول هستند. آنها قابل مبادله، بخش پذیری و قابل حمل بوده و عرضه محدودی دارند. بنابراین به طور معمول کوین‌های رمز ارزها دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یعنی کاربران می‌توانند برای پرداخت هزینه خدمات دریافتی خود، به شرطی که ارائه دهنده خدمت، پذیرنده این روش پرداخت باشد، از کوین‌ها استفاده کنند. البته استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلا در حالی که اتریوم تمام خصوصیات یک کوین را دارد، نقشی فراتر از پول به عهده آن است. چرا که بلاکچین اتریوم اساسا برای تسهیل معاملات طراحی شده است.

شاید اصطلاحی به نام آلت کوین نیز به گوش‌تان خورده باشد. آلت کوین‌ها در واقع کوین‌هایی هستند که با هدف جایگزینی، بعد از بیتکوین خلق شده‌اند و شبیه به این ارز دیجیتال هستند. بسیاری از آلت کوین‌های موجود در بازار نوعی هارد فورک بیتکوین محسوب می‌شوند. هارد فورک‌های بیتکوین از همان پروتکل اوپن سورس بیتکوین با کمی تغییر استفاده می‌کنند. مثلا لایتکوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) از جمله مهمترین هارد فورک‌هایی هستند که به این شیوه طراحی شده‌اند.

اما از اتریوم و مونرو علی رغم اینکه روی بلاکچینی کاملاً جدید و مجزا از بلاکچین بیتکوین ساخته شده‌اند نیز به عنوان آلت کوین یاد می‌شود.

توکن چیست؟

توکن‌ها در واقع دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین مورد استفاده قرار گیرند. وجه تمایز اصلی بین کوین‌ها و توکن‌ها این است که توکن‌ها برای عمل، نیاز به سابقه پلتفرم بلاکچین دیگری دارند. اتریوم رایج‌ترین بستر ایجاد کننده توکن است. در این سیستم امکان تشکیل قراردادهای هوشمند وجود دارد. توکن‌های ایجاد شده در بلاکچین اتریوم معمولاً به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. محبوب‌ترین محصول این صنعت نیز استیبل کوین تتر است. البته سیستم عامل‌های دیگری مانند NEO یا Waves نیز وجود دارند که برای خلق توکن استفاده می‌شوند.

هدف توکن‌ها نیز در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است. اگرچه می‌توان از آنها به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت نیز استفاده کرد. در این شرایط به این دارایی‌ها توکن ارزی گفته می‌شود.

بسیاری از توکن‌ها با هدف استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌های مرتبط با آنها ایجاد شده‌اند. به این نوع توکن‌ها، توکن‌های ابزاری گفته می‌شود. هدف اصلی آنها نیز مانند توکن بت این است که به صاحبان دارایی اجازه دسترسی به عملکرد پروژه را می‌دهند. توکن بت یا بیسیک اتنشن توکن یک توکن ERC-20 است (این به این معنی است که بر روی پلتفرم بلاکچین اتریوم طراحی شده) که با هدف اصلاح وضعیت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. در این سیستم تبلیغ کنندگان هزینه تبلیغات خود را با خرید BAT پرداخت می‌کنند. سپس این توکن بین ناشر تبلیغ و کاربران مرورگر خاصی که توسط همین توکن طراحی شده است، به عنوان پاداش بازدید تبلیغات و میزبانی از آن توزیع می‌شود.

علاوه بر این توکن‌ها، توکن‌های دیگری نیز وجود دارد که نمایانگر سرمایه‌گذاری یک شخص در یک پروژه هستند. به این توکن‌ها، توکن‌های امنیتی دسته بندی ارزهای مجازی گفته می‌شود. اگرچه آنها از ابتدای کار برای پروژه استارت‌آپی ارزش ایجاد می‌کنند، اما مالکیت زیادی برای سرمایه‌گذار به همراه ندارند. سرمایه‌گذاران این توکن‌ها را صرفاً با این ایده که ارزش آنها در آینده افزایش خواهد یافت خریداری می‌کنند.

با این وجود تفاوت بین ارزهای مجازی و ارزهای دیجیتال چیست؟ آیا این دو با هم مترادف هستند؟

اصطلاح ارزهای مجاری نسبت به اصطلاح ارزهای دیجیتال بسیار انتزاعی‌تر است. در واقع ارز دیجیتال یک اصطلاح چتری است که برای توصیف انواع پول‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی که توسط دیوید چائوم نوشته شده بود به دنیا معرفی شد. این نویسنده بعدها طرح خود را در قالب Digicash پیاده‌سازی کرد.

ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال این است که این واحدهای پولی فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف دلار یا سکه نامحسوس هستند. دارندگان این پول‌ها فقط می‌توانند آنها را از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه‌های متصل تعیین شده به صورت آنلاین معامله یا هزینه کنند. در این شبکه هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. حتی هیچ بانکی از این شبکه پشتیبانی نمی‌کند. به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می‌شوند و هزینه اندکی دارند. خبر خوب است که ارزهای دیجیتال همان پول دیجیتال هستند و ویژگی‌های مشابه‌ای دارند.

بنابراین کوین، توکن و ارزهای مجازی همگی زیر مجموعه ارزهای دیجیتال محسوب می‌شوند.

اولین بار بانک مرکزی اروپا اصطلاح ارزهای مجازی را در سال 2012 تعریف کرد. بر اساس این تعریف ارز مجازی یک نوع پول دیجیتالی است که در یک محیط خاص و توسط یک سیستم مرکزی واحد کنترل نمی‌شود بلکه توسط توسعه‌دهندگان تولید می‌شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص کاربرد دارد. به عنوان مثال پول‌هایی که در بازی‌های ویدئویی در جریان هستند مانند توکن‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از جمله ارزهای مجازی هستند که به سیستم رمزنگاری متکی نمی‌باشند. این پول‌ها معمولاً در اکوسیستم بازی باقی می‌مانند و برای باز کردن مراحل مختلف بازی یا اضافه کردن آیتم‌های جدید کاربرد دارند.

بنابراین بر خلاف پول معمولی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی را نمی‌توان توسط یک بانک مرکزی یا مقام نظارتی بانکی تولید کرد. بنابراین ارزهای رمزنگاری شده کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و در حالی که هر دو در دسته ارزهای دیجیتال جای می‌گیرند؛ نباید آنها را یکسان فرض کرد.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر با توجه به اینکه فضای جهان به طور مداوم در حال تحول است نمی‌توان گفت که این تعاریف جهانی و مطلق هستند. همانطور که می‌دانید ارزهای دیجیتال فقط 10 سال عمر دارند و اکثر سازمان‌های دولتی همزمان با افزایش قیمت و محبوبیت بیتکوین در جهان تجارت، فقط سه تا پنج سال است که به این بازار توجه کرده‌اند. این در حالی است که فیسبوک با ارائه لیبرا به تازگی جنجالی را بین کارشناسان مالی جهان ایجاد کرده است. به همین دلیل هم در کشورهای مختلف جهان، کمیته‌های دولتی زیادی برای بررسی کارکرد این ارز دیجیتال و چگونگی تنظیم مقررات و قوانین برای آن، تشکیل شده است.

بنابراین تعاریف مربوط به ارزهای رمزپایه در بین حوزه‌های قضایی یا حتی در درون سیستم مالی کشورهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال فقط در ایالات متحده پنج آژانس نظارتی مختلف وجود دارند که بسته به برداشت خود 5 تعریف متفاوت از رمز ارزها ارائه کرده‌اند. به این ترتیب در حالی که IRS ارزهای رمزنگاری شده و ارزهای مجازی را به عنوان دارایی طبقه‌بندی کرده است، اعضای کمیسیون بورس اوراق بهادار در آمریکا معتقدند که این اصطلاحات نوعی اوراق بهادار هستند. در این بین شبکه انتظامات جرائم مالی ارزهای رمزپایه را نوعی پول قلمداد می‌کند. علاوه بر این چارچوب‌های قانونی در کشور ژاپن ارزهای رمزپایه را نوعی ارز دیجیتال تعریف کرده و آنها را از نظر ارزش در زمره املاک طبقه‌بندی می‌کنند. رئیس بانک مرکزی روسیه نیز از بیتکوین به عنوان جانشین ارز یاد کرده است.

بنابراین با توجه به اینکه این فضا با سرعت فوق العاده‌ای در حال تحول است و این آژانس‌های نظارتی و قوانین همیشه عقب‌تر از تحولات سیستم هستند، طبیعی است که چند سال بعد تعاریف مطرح شده در این مقاله و فاکتورهایی که از آنها به عنوان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی یاد می‌شود؛ تغییر کند. در این فضا به روز بودن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

ارز دیجیتال چیست ؟ آیا پول مجازی در آینده است؟

ارز دیجیتال نوعی پول یا دارایی است که فقط به صورت الکترونیکی قابل استفاده و انتقال است. برخلاف اسکناس و سکه، ارز دیجیتال به شکل فیزیکی وجود ندارد و یک جزء از فناوری پیچیده بلاک چین است . با استفاده از فناوری های ولت ها که در گوشی های هوشمند، تبلت ها، رایانه ها یا اینترنت امکان نصب دارد، می توان بین ولت ها ( کیف پول ها ) منتقل کرد.

ارزدیجیتال چیست؟

ارزهای دیجیتال را می توان برای اهداف خاصی مانند خرید کالاها و خدمات یا صرفا برای ارزیابی آنها در شبکه های اجتماعی یا بازی های آنلاین مانند پول سنتی استفاده کرد.

ما آن را پول دیجیتال، پول مجازی ، ارز مجازی یا پول سایبری می نامیم.

اما پاسخ به سوال ارز دیجیتال چیست؟

با این حال، معنای پول دیجیتال بسته به اینکه چه کسی می نویسد یا صحبت می کند، می تواند متفاوت باشد.

در حالی که ارزهای دیجیتال، مانند هر ارز استاندارد فیات، می توانند برای خرید کالاها و پرداخت هزینه خدمات استفاده شوند، ارزهایی نیز وجود دارند که استفاده از آنها فقط در میان جوامع آنلاین مانند سایت های بازی خاص یا شبکه های اجتماعی محدود است.

ارزدیجیتال تمام ویژگی‌های ذاتی ارز فیزیکی را دارد و به تراکنش‌های فوری اجازه می‌دهد در صورت اتصال به دستگاه‌ها و شبکه‌های پشتیبانی‌شده، پرداخت‌های بین‌مرزی انجام دهند.

به عنوان مثال، یک شهروند آمریکایی می تواند به یک ساکن سنگاپور ارز دیجیتال پرداخت کند. با این حال، برای انجام تراکنش با ارزهای دیجیتال، هر دو باید به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی های ارز دیجیتال

چه چیزی یک ارز دیجیتال (کریپتوکارنسی) را می سازد؟

پول به شکل دیجیتال (مانند دلار در حساب بانکی شما) دقیقا یک ارز دیجیتال به معنای واقعی کلمه نیست. دلیل آن این است که هنگام برداشت می توان آن را به پول نقد فیزیکی (مثلا از طریق دستگاه خودپرداز) تبدیل کرد.

پول سنتی در شکل دیجیتالی آن می تواند برای تسهیل پرداخت های الکترونیکی با کارت در تجارت فیزیکی و آنلاین استفاده شود، اما تفاوت هایی بین آن و یک ارز دیجیتال واقعی وجود دارد.

پول در شکل فعلی خود، از جمله اشکال دیجیتالی پول نقد در سپرده در بانک – توسط یک بانک مرکزی ایجاد و توزیع می شود (مانند دلار آمریکا که توسط خزانه داری ایالات متحده چاپ می شود و توسط فدرال رزرو توزیع می شود).

با این حال، یک ارز دیجیتال از یک سیستم دفتر کل الکترونیکی ( بلاکچین) برای ایجاد شبکه ای از گره های محاسباتی برای پردازش تراکنش ها استفاده می کند. رمزنگاری اغلب برای ناشناس کردن هویت کاربر و جزئیات تراکنش استفاده می شود.

یک ارز دیجیتال همچنین می تواند واسطه های بانکی و موسسات مالی را دور بزند و مستقیما در اختیار کاربران قرار گیرد.

مزایای استفاده از ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال مزایای زیادی دارند. تراکنش ها معمولا فوری و کم هزینه هستند، زیرا پرداخت ها با ارزهای دیجیتال مستقیما بین طرف های معامله کننده بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام می شود. این امر با کارمزد مقرون به صرفه‌تری در مقایسه با روش‌های پرداخت سنتی که شامل بانک‌ها یا اتاق‌های پایاپای است، اتفاق می‌افتد. تراکنش های الکترونیکی مبتنی بر ارز دیجیتال، ثبت سوابق و شفافیت لازم را در تراکنش ها به همراه دارد.

ارزهای دیجیتال را می توان ابرمجموعه ای از ارزهای مجازی و ارزهای رمزنگاری شده در نظر گرفت.

اگر به شکلی تنظیم شده توسط بانک مرکزی یک کشور صادر شود، به آن “ارز دیجیتال بانک مرکزی” یا “CBDC” می گویند. بسیاری از کشورها در حال برنامه ریزی برای راه اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات هستند.

مزایای استفاده از ارز دیجیتال

تاثیر ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی

با کشف واکسن کووید 19 و شروع واکسیناسیون انبوه، تمرکز بر مسائل اقتصادی در جهان افزایش یافته است. ارزهای دسته بندی ارزهای مجازی دیجیتال و رمزنگاری شده به عنوان یک فرصت جدی از نظر محافظت در برابر خطرات برای طرف‌های اقتصاد جهانی تلقی می‌شوند، که هم برای از بین بردن اثرات عمیق اقتصادی این بیماری همه‌گیر و هم برای فرصت‌های مالی جدیدی که پس از آن شروع به ظهور کرده‌اند، آماده می‌شوند.

این بازار موبایل محور بیت‌کوین همچنین باعث شده است که دیدگاه‌های برخی از اقتصاددانان و سازمان‌ها که با ملاحظاتی به بازارهای پول کریپتو نزدیک می‌شوند، در جهت مثبتی متحول شود.

به عنوان مثال، نوریل روبینی، اقتصاددان مشهور جهان، که در ابتدای این فرآیند در بررسی بازارهای ارز دیجیتال مردد بود، در مصاحبه با خبرنگاران یاهو فایننس اظهار داشت که اکنون بیت کوین را به عنوان یک ابزار “سرمایه گذاری جزئی” می بیند که قبلا آن را «پول بد» می نامید.

تاثیر ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی

نظرسنجی انجام شده توسط بانک تسویه حساب های بین المللی (BIS) ، این تحول جهانی را به وضوح نشان داده است. بر اساس این نظرسنجی، علاقه بانک های مرکزی به سیستم های ارز دیجیتال در سراسر جهان نسبت به سال قبل 10 درصد افزایش یافته است.

عامل قابل توجه دیگر در این مرحله این است که بیشتر این بانک ها، بانک های مرکزی کشورهای در حال توسعه هستند. کشورهای در حال توسعه، با استفاده از برخی مزیت‌ها از جمله سرعت سازگاری با نوآوری‌های حاصل از جمعیت جوان، نقش پیشرو دولت در تحولات فناوری جدید و دلایل فرهنگی، در مقابل دیجیتالی شدن پول و افزایش سیالیت آن ایستادگی می‌کند.

در این تحولات در سیستم های ارز دیجیتال، برخی از کشورهای پیشرو اروپایی و ایالات متحده آمریکا کندتر پیشرفت می کنند. به خصوص در اروپا، فقدان قدرت شرکت های خصوصی در سیستم های پرداخت آنلاین بزرگترین مانع برای پیشرفت در پول دیجیتال است.

سیستم های ارز دیجیتال

از سوی دیگر، در ایالات متحده آمریکا که به تعهد خود به ابزارهای مالی سنتی معروف است، ارز دیجیتال جدید به نام «لیبرا» که فیسبوک روی آن کار می‌کند و اینکه برخی از شرکت‌ها به‌ویژه پی پال شروع به پذیرش بیت‌کوین برای پرداخت کرده‌اند، افکار بیشتر بانک های مستقر در غرب در مورد انتقال به پول دیجیتال، منجر به بررسی این تکنولوژی شده است.

ارزهای دیجیتال را می توان به صورت کلی و از منظر شبکه های اجرایی خود (بلاکچین های اختصاصی) می توان به دو دسته کوین ها (Coin) و توکن ها (Token) تقسیم بندی کرد؛ البته این تقسیم بندی جزئیات بیشتری را شامل می شود پس با ما همراه باشید.

کوین ها و آلت کوین ها در دنیای ارزهای دیجیتال

کوین ها که در دسته بندی ما می توان به آنها گفت “صاحب خانه” ؛ این ارزها برای خود شبکه های بلاکچینی اختصاصی دارند که کنترل آن به دست سازنده آن یا … است.

نام آلت کوین ها را هم اگر شنیده باشید، بر این اتفاق متصورید که نوعی دیگر از ارزهای دیجیتال است که به وجود آمده است اما اینگونه نیست و این یک اصطلاح است و به ارزهایی مانند دوج کوین که تفاوت هایی با بیت کوین دارند ، آلت کوین می گویند.

تفاوت کوین با آلت کوین

یک تفاوت بین همه کوین های موجود کاربرد آنهاست که به زبان ساده تر می توان گفت ” بیت کوین برای پول دیجیتال ” ساخته شده است، اما مثلا “ارز دیجیتال اتریوم تنها برای پول دیجیتال” ساخته نشده است، و کاربرد های دیگری همچون قراردادهای هوشمند و … را نیز داراست.
و این تفاوت از شروع ساخت آن به وجود آمده است که ساختار شبکه همانند بیت کوین طراحی نشده که تک قابلیتی باشد.

توکن ها

تا به قبل در مورد کوین ها صحبت کردیم ، ولی در دنیای ارزهای دیجیتال الزامات زیادی نیازمند است تا یک کوین مستقل (که دارای شبکه بلاکچین جدا باشد ) ساخته شود زیاد است، یکسری از شبکه ها در خود بستری برای ساخت ارز جدید بدون ساخت شبکه جدید وجود دارد، به این ارزهایی که بر بستر شبکه دیگری ساخته می شود ، توکن می گویند که اتفاقاتی همچون کلاهبرداری های بزرگ و یا از بین رفتن کلی ارز (صفر شدن قیمت آن) در این قسمت رخ می دهد.

دسته بندی ارزهای دیجیتال بر اساس کاربرد

ارزهای دیجیتال یا به نقلی دنیای بلاکچین امروزه در گستره وسیعی از فعالیت ها از پول های دیجیتال تا بازی های متاورس و دنیای دیگری مشغول است و در حال گسترش می باشد، پس ما در این مقاله سعی کردیم علاوه بر گفتن تفاوت آنها از نظر ساختار شبکه ای ، به دسته های کاربردی هم تقسیم کنیم.